Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008

ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ
ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ



Η κοινότητα μας αντιμετωπίζει οξύτατο και σοβαρότατο πρόβλημα ,σχετικό με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του μεγαλύτερου τμήματος της κτηματικής περιφέρειας ,για το οποίο σας ενημερώνουμε ακολούθως και πιστεύουμε ότι θα επιληφθείτε άμεσα για την οριστική του επίλυση :

Με την υπ. αριθμ.15/1931 απόφαση της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων Νομού Χαλκιδικής απαλλοτριώθηκε το κτήμα «Βόζινα» (Μεταμόρφωση ),ιδιοκτησίας Ιεράς Μονής Διονυσίου.

Από την απαλλοτρίωση εξαιρέθηκε το συγκροτημένο δάσος άνωθεν της θέσεως «Μάνα» μέχρι τα όρια του συνοικισμού Βατοπεδίου και των Κοινοτήτων Μεταγγιτσίου και Αγίου Νικολάου Χαλκιδικής.

Όλη η υπόλοιπος έκταση διατέθηκε για την αποκατάσταση των δικαιούχων κληρούχων της Κοινότητας Μεταμόρφωσης .

Η αποκατάσταση ήταν α)γεωργική και β) κτηνοτροφική –δενδροκαλλιεργητική, όπως προκύπτει σαφώς από την ανωτέρω μνημονευόμενη με αριθμό 15/191 Απόφαση της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων Χαλκιδικής (παρ. ΧΙΙ σελ.9 και παρ.Γ΄ σελ.17 διατακτικού)

Εις τους πίνακες διανομής του αγροκτήματος Μεταμόρφωσης του 1943 αναφέρονται μεν οι κληρούχοι δικαιούχοι των αγρών πλην όμως το δικαίωμα αυτών επι των βοσκήσιμων και προς δενδροκομική καλλιέργεια εκτάσεων δεν αναφέρεται(ενώ είναι εξ αδιαιρέτου δικαίωμα ,όπως διαλαμβάνει η 15/1931 απόφαση Ε.Α.Χ.σελ.9)

Η Επιτροπή Απαλλοτριώσεων απαλλοτρίωσε το κτήμα «Βόζινα» (Μεταμόρφωση ) πριν από την γινόμενη αποτύπωση και έτσι οι στην απόφαση 15/1931 αναφερόμενες εκτάσεις δεν ανταποκρίνονται προς τις πραγματικές των περιοχών α)απαλλοτρίωσης και β) εξαιρεθείσες της απαλλοτρίωσης (δάσος συγκροτημένο άνωθεν της περιοχής «Μάνα » κλπ)πλην όμως οι εν λόγω περιοχές περιγράφονται σαφώς κατά τα όρια τους (αποφ.15/1931 σελ.3)

Πέραν όμως της ανωτέρω περιγραφής στον φάκελο αρχείου της υπ αριθμ. 15/1931 απόφασης της Ε.Α.Χ. ο οποίος τηρείται από την Διεύθυνση Γεωργίας Νομού Χαλκιδικής ,ευρέθη , διάγραμμα παραδόσεως εκτάσεως Μετοχίου Βόζινα (δάσος ) και απαλλοτριωθεισών εκτάσεων ,όπου λεπτομερώς αναφέρονται τα πραγματικά περιστατικά τα οποία λήφθηκαν υπόψιν κατά την απαλλοτρίωση του δασοκτήματος τούτου(Βόζινα)κατά το έτος 1931.
Η ανεύρεση του διαγράμματος έλαβε χώρα κατά την γινομένη την 28η Φεβρουαρίου 1972 έρευνα υπό των κ.κ. 1)Διευθυντού Γεωργίας Χαλκιδικής 2)Προϊσταμένου Τμήματος Διοικητικού της ίδιας διεύθυνσης 3)Νικολάου Αγγελόπουλου 4)Βασιλείου Αγγελόπουλου ,υπαλλήλων της Διεύθυνσης Εποικισμού και 5) Του Προϊσταμένουτου128ου Τοπογραφικού Συνεργείου της Διεύθυνσης Τοπογραφικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας κ. Νικολάου Πλαστήρα ,και περιγράφεται στο από 8-3-1972 Υπηρεσιακό Σημείωμα του τελευταίου.

Η Ιερά Μονή Διονυσίου ,προσφεύγει το έτος 1964 στα Δικαστήρια ,για την αναγνώριση της κυριότητας της επί της εξαιρεθείσας της απαλλοτρίωσης έκτασης (δάσος συγκροτημένο) και μεταξύ άλλων διεκδικεί τεμάχια της οριστικής διανομής ,βοσκήσιμες και για δενδροκομική καλλιέργεια εκτάσεις , τα οποία τεμάχια ,με την οριστική διανομή χορηγήθηκαν στους κληρούχους για κοινή και εξ αδιαιρέτου βοσκή .

Τα τεμάχια αυτά (τμήμα του υπ αριθμ.2,130,361,414,490,507,508,374,627,και 630 διαγράμματος οριστικής διανομής 1943) εμπίπτουν σαφώς μέσα στην αλλοτριωθείσα και διανεμηθείσα περιοχή.

Το Δικαστήριο , αφού αναγνώρισε την Ιερά Μονή Διονυσίου ως κύρια επί της εξαιρεθείσας της απαλλοτρίωσης έκτασης (Δάσος συγκροτημένο ,πάνω από την θέση «Μάνα» ευρισκόμενο ,όπως το περιγράφει η με αριθμό 15/1931 απόφαση Ε.Α.Χ. σελ .3) διέταξε πραγματογνωμοσύνη για να εξακριβωθεί αν τα ανωτέρω τεμάχια εμπίπτουν μέσα στην αλλοτριωθείσα περιοχή ή έξω από αυτήν (δηλαδή μέσα στο δάσος)

Το ερώτημα ήταν σαφές ,όμως για λόγους άγνωστους και μάλλον ύποπτους , η πραγματογνωμοσύνη αποφαίνεται ότι τα τεμάχια αυτά εμπίπτουν μέσα στην εξαιρεθείσα από την απαλλοτρίωση ,υπέρ της Ιεράς Μονής ,περιοχής.

Δηλαδή ούτε λίγο ,ούτε πολύ , τεμάχια της παραλίας της Μεταμόρφωσης μεταφέρθηκαν στο βουνό ,όπου ευρίσκεται το εξαιρεθεν από την απαλλοτρίωση δάσος της Ιεράς Μονής Διονυσίου (άνωθεν της τοποθεσίας «Μάνα»κλπ, με όρια τα περιγραφόμενα λεπτομερώς στην ανωτέρω 15/1931 απόφαση του Ε.Α.Χ .και εμφαινόμενα στο αναιρεθέν στον οικείο φάκελο διάγραμμα ).

Ετσι με την υπ αριθμ. 270/1996 απόφαση του Πολυμελές Πρωτοδικείου Χαλκιδικής ,μετά την διενέργεια πραγματογνωμοσύνης ,αναγνώρισε το δικαίωμα κυριότητας της ενάγουσας Ιεράς Μονής στα με αριθμούς 2,130,361,414,490,507,508,374,627 και 630 τεμάχια διαγράμματος οριστικής διανομής 1943,συνολικής εκτάσεως 8080 ,486 στρεμμάτων.

Την απόφαση αυτή επικύρωσε και το Εφετείο Θεσσαλονίκης ,με την υπ. Αριθμ. 247/1968 απόφαση του ,ενώ η από 25-9-1968 αίτηση αναιρέσεως του Ελληνικού Δημοσίου(αρχικού εναγόμενου ) απορρίφθηκε με την υπ αριθμ.679/1970 απόφαση του Αρείου Πάγου(Α΄ Τμήματος )

Να σημειωθεί ότι η κοινότητα δεν έλαβε μέρος σε κανένα στάδιο της δίκης ,αφού ούτε αρχικός διάδικος ήτανε ,αλλά ούτε παρενέβη υπέρ κάποιου από τους αρχικούς διαδίκους.
Πέραν των ανωτέρω όμως τα εν λόγω τεμάχια τα οποία , σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις πρέπει να αποδοθούν ως συγκροτημένο δάσος στην Ιερά Μονή , αποτελούν από το έτος 1931, ήτοι από την έκδοση της υπ. Αριθμ.15/1931 απόφασης της Ε.Α.Χ τον «δια την βοσκήν και εκκεντρισμον κλήρον κοινός εξ αδιαιρέτου» των κληρούχων του αγροκτήματος Μεταμόρφωσης Χαλκιδικής , όπως αναφέρει η ίδια η απόφαση (σελ. 9 και σελ. 17)και στον πίνακα κληρούχων με τα κληρουχικά δικαιώματα, ήτοι αγρών ,οικοπέδων ,βοσκοτόπων.

Κατά την επι την βάσει της υπ αριθμ. 15/1931 απόφασης Ε.Α.Χ εκδίκαση απαλλοτρίωσης του εν λόγω δασοκτήματος της Ιεράς Μονής Διονυσίου «Βόζινα»(Μεταμόρφωση) ,όπως προαναφέρθηκε ,δεν τέθηκε υπ ΄ οψιν της Επιτροπής στοιχεία αποτύπωσης του κτήματος και έτσι οι στην απόφαση αναφερόμενες εκτάσεις σε στρέμματα λήφθηκαν κατ αυθαίρετη εκτίμηση , με σκοπό να καθορισθούν επακριβώς αυτές ,μετά την αποτύπωση ,από τις αρμόδιες επιτροπές οριστικού διαχωρισμού και οριστικής διανομής (απόφ.15/1931 σελ. 2 παρ ΙΙ και ΙΙΙ και σελ. 10 παρ. ΧΙΙ)

Κατόπιν των ανωτέρω υπολογίσθηκαν κατ αυθαίρετο τρόπο ,οι μεν απαλλοτριωμένες εκτάσεις σε 3500 στρέμματα οι δε εξαιρούμενες της απαλλοτρίωσης σε 3000 στρέμματα .

Τις τυχόν επιπτώσεις από την ανωτέρω εκτίμηση ,σε στρέμματα με γυμνό οφθαλμό , κάλυψε πλήρως η Επιτροπή Απαλλοτριώσεων Χαλκιδικής με την επιτόπια μετάβασή της και την κατόπιν «βασάνου των υπ .αυτής συλλεγεισών πληροφοριών» (σελ. 2 παρ. ΙΙΙ και σκέψεις στο τέλος της σελίδας 1 και αρχές της σελίδας 2 της υπ. Αριθμ.15/1931 απόφασης ) , περικλείουσα τις περιοχές αυτές , ήτοι α) την προς απαλλοτρίωση περιοχή και β)την εξαιρεθείσα της απαλλοτρίωσης με φυσικά όρια σταθερά και συγκεκριμένα ,σαφώς περιγραφόμενα στην υπ.αριθμ.15/1931 απόφασή της και ανά πάσα στιγμή επί τόπου ,ευκολότατα εντοπιζόμενα.

Βάσει της ανωτέρω περιγραφής των περιοχών απαλλοτ6ρίωσης και εξαιρεθείσας αυτής , και της αποτύπωσης που έγινε το έτος 1932 , η Επιτροπή οριστικών διαχωρισμών δια του από 14-11-1943 πρακτικού της διαχώρισε τις εν λόγω περιοχές ,οι οποίες τελικά βρέθηκαν ,βάσει της επίσημης καταμέτρησης της Τοπογραφικής Υπηρεσίας , να έχουν η μεν απαλλοτριώθηκαν υπέρ των κληρούχων περιοχή στρέμματα 13.000, η δε εξαιρεθείσα της απαλλοτρίωσης τοιαύτη ,7.300 στρέμματα περίπου
-Μετά δε από νεώτερη καταμέτρηση, από την επιτροπή που διεξήγαγε την έρευνά της 28ης Φεβρουαρίου 1972, βρέθηκε, τελικά, ότι η μεν απαλλοτριωθείσα υπέρ των κληρούχων περιοχή να έχει στρέμματα 11.000 περίπου, η δε εξαιρεθείσα της απαλλοτρίωσης τοιαύτη, 9.000 στρέμματα περίπου.

-Είναι δεδομένο και μπορεί να συγκριθεί με γυμνό οφθαλμό, ότι οι εκτάσεις, όπως τις καθόρισε η Επιτροπή απαλλοτριώσεων του 1932, σε σχέση με την τελική καταμέτρηση του 1972, έχουν συντελεστή 3, οπότε προκύπτει σαφέστατα το συμπέρασμα ότι η με γυμνό οφθαλμό υπό της ΕΑΧ γενομένη εκτίμηση σε στρέμματα, έγινε κατ’ ανάλογη σχέση σε αμφότερες τις περιοχές, ήτοι της απαλλοτρίωσης και εξαιρεθείσας από αυτήν.

-Για την απαλλοτρίωση καταβλήθηκε από το Δημόσιο αποζημίωση προπολεμικά, ήτοι πριν από την ισχύ του νόμου 18/1994, την οποία έλαβαν οι εκπρόσωποι της δικαιούχου Ιεράς Μονής Διονυσίου. Η καταβληθείσα αποζημίωση για την απαλλοτρίωση χορηγήθηκε υπολιγισθείσα βάσεις της αυθαίρετης εκτίμησης της έκτασης της απαλλοτριωθείσας ζώνης από την Επιτροπή Απαλλοτριώσεων Χαλκιδικής και όχι επί τη βάσει των στοιχείων της αποτύπωσης του έτους 1932 και τούτο γιατί ο οριστικός διαχωρισμός έγινε το έτους 1943, ήτοι μετά την καταβολή της αποζημίωσης.

-Την 29-2-1972 εκδόθηκε σχετικό σημείωμα του Δασάρχη Πολυγύρου, στο οποίο αναφέρεται ότι το συγκροτημένο δάσος, το οποίο διαχειρίζεται ανέκαθεν η Υπηρεσία του, αποτελείται από το υπ’ αριθμ.: 1 τεμάχιο της οριστικής διανομής αγροκτήματος Μεταμόρφωσης (δηλαδή αυτό που εξαιρέθηκε από την επιχώριο βοσκή. Να προστεθεί δε ότι όλες οι βοσκήσιμες εκτάσεις διαχειρίζονταν από την Κοινότητα Μεταμόρφωσης, προς την οποία είχαν γίνει και οι σχετικές μεταβιβάσεις των εκτάσεων τούτων, βάσει αποφάσεων του Νομάρχη Χαλκιδικής.

Πρέπει να σημειωθεί ότι ήδη από το έτους 1966 (όπως προαναφέρθηκε) ο Νομάρχης Χαλκιδικής με την υπ’ αριθμ.: 29437/27-10-1966 απόφασή του, που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ 746/15-12-1966, τεύχος δεύτερο), μεταβίβασε κατά πλήρη κυριότητα και νομή, χωρίς καταβολή τιμήματος ή κάποιας άλλης αποζημίωσης στην Κοινότητα Μεταμόρφωσης, όλα τα ανωτέρω ακίνητα, που με την υπ’ αριθμ.: 270/1966 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής, είχαν αναγνωρισθεί ως ανήκοντα στην κυριότητα της Ιεράς Μονής Διονυσίου.

Στην συνέχεια και μετά την έκδοση και της απόφασης του Αρείου Πάγου (679/1970) το Δημόσιο, άρχισε να ερευνά την υπόθεση και απέστειλε αρχικά τον Προϊστάμενο του 128ου Τοπογραφικού Συνεργείου της Διεύθυνσης Τοπογραφικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Εθνικής οικονομίας κ. Νικόλαο Πλαστήρα, ο οποίος μετά από ενδελεχή και επισταμένη έρευνα ανακάλυψε όλες τις παραλείψεις και παρατυπίες που αναφέραμε ανωτέρω, τις οποίες και περιέλαβε στο από 8-3-1972 υπηρεσιακό του Σημείωμα προς το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.

Παράλληλα συγκροτήθηκε από την Διεύθυνση Γεωργίας Νομαρχίας Χαλκιδικής Επιτροπή Γεωπόνων, η οποία με έκθεση της επιβεβαιώνει τις θέσεις μας και τις εύστοχες παρατηρήσεις του ανωτέρω κ. Πλαστήρα.

Η υπόθεση, η οποία αποτελεί «σκάνδαλο» για τα δικά μας δεδομένα και σαφέστατα άδικη μεταχείριση μας, χάρις ευνοίας προς την Ιερά Μονή Διονυσίου, δεν είχε τελειώσει στο σημείο αυτό.

Η Ιερά Μονή, αφού πλέον «είχε δικαιωθεί» και επανέκτησε, βάσει των ανωτέρω δικαστικών αποφάσεων, τα ακίνητα που προπεριγράφηκαν, θέλησε, «διαφυλάττοντας την περιουσία της» να την πωλήσει, ζήτησε δε με το υπ’ αριθμ.: 91/13-7-1985 έγγραφό της, την άδεια του Δασαρχείου Πολυγύρου, προς πώληση του υπ’ αριθμ.: 773 κληροτεμαχίου της οριστικής διανομής του 1959, έλαβε όμως, με το υπ’ αριθμ.: 2717/2-9-1985 έγγραφο της υπηρεσίας του Δασαρχείου αρνητική απάντηση, γιατί είχαν ήδη δρομολογηθεί οι διαδικασίες συμβιβαστικής επίλυσης του θέματος.

Την ίδια θέση περιείχε και το υπ’ αριθμ.: 3760/9-12-*1985 έγγραφο του Δασαρχείου Πολυγύρου προς την Ιερά Μονή Διονυσίου, η οποία επανήλθε με νέα αίτηση της, κοπτώμενη να εκποιήσει το συγκεκριμένο 773 τεμάχιο, το οποίο βρίσκεται στη θάλασσα.

Παράλληλα το Δημόσιο, παρόλη την έκδοση των ανωτέρω αποφάσεων των Δικαστηρίων, επέμενε στις δικές του θέσεις διατύπωνε ότι όλες οι επίδικες εκτάσεις είχαν περιέλθει σ’ αυτό βάσει των διατάξεων του άρθρου 242 και 246 του Αγροτικού κώδικα, διότι έχουν περιέλθει στην οριστική διανομή του αγροκτήματος. Τη θέση αυτή περιέχει το υπ’ αριθμ.: 120622/31-10-1985 έγγραφο του Τμήματος Γ. & Αποκ/σης της Δ/νσης εγγείου ιδιοκτησίας του Υπουργείου Γεωργία προς τη Νομαρχία Χαλκιδικής, τονίζοντας παράλληλα το γεγονός της δρομολόγησης της συμβιβαστικής λύσης του θέματος.

Αναφέρθηκε ανωτέρω ότι ήδη είχε δρομολογηθεί συμβιβαστική επίλυση του θέματος, η οποία είχε ως αρχή της το έτος 1973, όταν η ιερά Μονή Διονυσίου, μετά την έκδοση των δικαστικών αποφάσεων, ζήτηση με την υπ’ αριθμ.: 5/Β/8-2-1973 αίτηση της προς το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, να εξαγορασθεί η έκταση των 8.080,486 στρεμμάτων και να της καταβληθεί ως αποζημίωση το ποσό των 72.000.000 δραχμών, μέσα σε έξι μήνες από την υποβολή της αίτησης.

Η αίτηση εισήχθη στην Ολομέλεια του νομικού Συμβουλίου του Κράτους, κατά την συνεδρίαση της 21-8-1975 (σχετική η 746/21-8-1975 εισήγηση του τότε παρέδρου ΝΣκ κ. Π.Γιαννακούρου), η οποία γνωμοδότησε υπέρ του συμβιβασμού καθορίζοντας το τίμημα στο ποσό των 17.000.000 δραχμών.

Το τίμημα αυτό αποδέχθηκε η Ιερά Μονή, όπως το Πρακτικό του νομικού Συμβουλίου του Κράτους δεν εγκρίθηκε από τον Υπουργό των Οικονομικών (40480/73251/24-9-77 έγγραφο ΝΣΚ).

Μετά από αυτό η Μονή ανακάλεσε ρητά την πρόταση συμβιβασμού, κάποιες δε επόμενες προσπάθειες της Νομικής Διεύθυνσης του Υπουργείου Γεωργίας δεν είχαν αποτέλεσμα, με το αιτιολογικό ότι δεν υπήρχε πρόταση συμβιβασμού προς συζήτηση!!!

Έτσι μοιραία έφθασε η στιγμή που η Ιερά Μονή Διονυσίου, να πωλεί τα κληροτεμάχια, τα οποία απαλλοτριώθηκαν κατά τα άρθρα 242 και 246 του Αγροτικού κώδικα, με τις ευλογίες της Διοίκησης.

Ήδη το υπ’ αριθμ.: 773 κληροτεμάχιο, της οριστικής διανομής του 1959, πωλήθηκε, η δε Επιτροπή Απαλλοτριώσεων νομού Χαλκιδικής, με την υπ’ αριθμ.: 8/1994 απόφαση της «ευλόγησε» και επεκύρωσσε την πώληση, ενώ η Τριμελής Επιτροπής του νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με το 4233/11-11-1994 Πρακτικό της επεκύρωσε την απόφαση της Επιτροπής απαλλοτριώσεων Νομού Χαλκιδικής.

Αντιλαμβάνσθε ότι ευρισκόμαστε ενώπιον κυκεώνα εξελίξεων που θα έχουν σαν αποτέλεσμα, από τη στιγμή που η Ιερά Μονή άρχισε να εκποιεί τα περιουσιακά της στοιχεία, να μείνει η μεν Κοινότητα χωρίς εκτάσεις, οι δε κάτοικοι, πολλοί εκ των οποίων έχουν αποκατασταθεί σε κληροτεμάχια, που έχει αναγνωρισθεί ότι ανήκουν στη Μονή, να κινδυνεύουν να χάσουν τις περιουσίες του και τα ακίνητά του, στα οποία έχουν επενδύσεις κόπους δεκαετιών.

Επειδή θεωρούμε το θέμα μείζονος σημασίας και δυνάμενο να λάβει διαστάσεις απρόβλεπτες.
Επειδή το Δημόσιο αρχικά επέμενε ότι οι εκτάσεις των 8.080,486 στρεμμάτων ανήκουν στην ιδιοκτησία του, βάσει των άρθρων 242 και 246 του Αγροτικού Κώδικα, ενώ στη συνέχεια «Ανέκρουσε πρύμνα» κα αναγνώρισε «σκανδαλωδώς» τα δικαιώματα της Ιεράς Μονής λησμονώντας ότι η ιδιοκτησία αποτελεί αναφαίρετο συνταγματικό δικαίωμα και παραβλέποντας τα συμφέροντα των κατοίκων της Κοινότητας Μεταμόρφωσης και του ιδίου του Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Επειδή όλη η διαδρομή της υπόθεσης έχει σκοτεινά σημεία τα οποία χρήζουν διαφώτισης, επίλυσης, καταμερισμού και απόδοσης ευθυνών.

Επειδή είναι αδύνατον να διανοηθούμε ότι το Δημόσιο απεμπολεί τα δικαιώματα του επί των επιδίκων εκτάσεων.

Επειδή είμαστε πρόθυμοι να παράσχουμε οποιαδήποτε συνδρομή μας ζητηθεί.

Επειδή εμμένουμε στις θέσεις μας αναφορικά με τα δικαιώματά μας στα 8.080,486 στρέμματα.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΖΗΤΟΥΜΕ: Να επανεξετασθεί το θέμα της κυριότητας των 8.080,486 στρεμμάτων του αγροκτήματος Μεταμόρφωσης, τα οποία αρχικά απαλλοτριώθηκαν για να διατεθούν στους κληρούχους, διατέθηκαν σ’ αυτούς εξ αδιαιρέτου υπό μορφή βοσκοτόπων, διεκδικήθηκαν από την Ιερά Μονή Διονυσίου, αναγνωρίσθηκε η κυριότητας της σ’ αυτά, σήμερα δε έχουν αρχίσει να εκποιούνται με τις ευλογίες του Κράτους.
Να συσταθεί επιτροπή Ελέγχου του φακέλου, στην οποία προτιθέμεθα να παράσχουμε οποιαδήποτε συνδρομή.
Να συζητηθεί το πρόβλημα στην Βουλή των Ελλήνων και να εξετασθεί το ενδεχόμενο να λυθεί νομοθετικά
.

Δεν υπάρχουν σχόλια: