Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008

«ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ»
ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ

Σε δυναμική παράσταση διαμαρτυρίας εντός του Αγίου Όρους προχώρησαν πριν από λίγο Χαλκιδικιώτες και Χαλκιδικιώτισες διαμαρτυρόμενοι για την πρωτοφανή καταπάτηση και συνεχιζόμενη διεκδίκηση δασικών και δημοσίων εκτάσεων καθώς και ιδιωτικών ιδιοκτησιών (εντός και εκτός σχεδίου πόλεως) από Μοναστήρια της Αθωνικής Πολιτείας.

Αγανακτισμένοι οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής και τα μέλη της Διαδημοτικής Κίνησης Πολιτών Χαλκιδικής (Χαλκιδική SOS) μετά από συγκέντρωση στην Ουρανούπολη και πορεία διαμαρτυρίας στην Πύλη του Αγίου Όρους (Μονή Ζυγού) πέρασαν τα σύνορα της Αθωνικής Πολιτείας και προέβησαν σε καθιστική διαμαρτυρία εντός της.

«Να τερματιστεί η παραβίαση του άβατου των οικογενειακών μας περιουσιών» αξίωσαν άνδρες και γυναίκες που με την αρωγή φορέων, συλλόγων και Δημοτικών Αρχών της Χαλκιδικής ζητούν την άμεση κι αποτελεσματική παρέμβαση της πολιτείας.

Τα μέλη της Διαδημοτικής Κίνησης Πολιτών Χαλκιδικής, αρνούνται να υποκύψουν σε αποφάσεις επικυρωμένες από βυζαντινά χρυσόβουλα, οθωμανικά μολυβδόβουλα και Χουντικά Υπουργεία!!!

· Οι δασικές εκτάσεις δεν ανήκουν σε κανέναν. Είναι περιουσία όλου του ελληνικού λαού. Να ανακληθεί ο αποχαρακτηρισμός τους.

· Ιδιοκτησίες Δημοσίου δεν έχει κανείς δικαιοδοσία να χαρίζει σε Μοναστήρια. Κι αυτές ανήκουν σ’ όλους μας.

· Δημοτικές Ιδιοκτησίες όπως σχολεία, παιδικοί σταθμοί, κατασκηνώσεις της «Πρόνοιας», γήπεδα και κεντρικές πλατείες αξιώνονται δικαστικά από τις Μονές…Γιατί? Παιδιά, υπερήλικες, αθλητές και περίοικοι πού θα πάνε?

· Η ιδιωτική μας περιουσία (πατρώα γη: οικόπεδα, αγροτεμάχια -καλλιεργήσιμες εκτάσεις-, οικήματα, κατοικίες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ιδιωτικές μονάδες camping, κτηνοτροφικές μονάδες κτλ) δηλωτική της ιστορικής μας εντοπιότητας και μ’ αταλάντευτους οικογενειακούς δεσμούς απειλείται.

ΟΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΕΙΣ ΚΙ ΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ

Μονή Κουτλουμουσίου 4.500 στρ. Δήμος Τορώνης
Μονή Ξενοφώντος 53.000στρ. Δήμος Σιθωνίας
Μονή Βατοπεδίου 8.608στρ. Δήμος Σταγείρων- Ακάθνθου
Μονή Διονυσίου 15.400στρ. Δήμος Ορμύλιας
Μονή Βατοπεδίου 12 οικόπεδα Δήμος Καλλικράτειας

Για λεπτομέρειες και εκτενή πληροφόρηση αναφορικά με ιστορικά και άλλα στοιχεία των διεκδικούμενων περιοχών στο
Blog: http://chalkidiki-sos.blogspot.com

Παρακαλείστε για την ΑΜΕΣΗ δημοσιοποίηση του γεγονότος.

Με εκτίμηση
ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΠΟΛΙΤΩΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
6944625178
(ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΛΑΜΑ)

E-MAIL
chalkidiki.sos@gmail.com

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008

ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ

Σύντομο Ιστορικό Διεκδίκησης Εκτάσεων
Ι. Μονής Κουτλουμουσίου από τον Δήμο Τορωνης

Το 1933γίνεται απαλλοτρίωση από το Υπουργείο Γεωργίας όλης της έκτασης που κατείχε η Ι. Μονή Κουτλουμουσίου (συνολική έκταση 5.631στρέμματα ,η περιοχή παραχωρείται στον Σ.Α.Α.Κ. (Σύλλογος Αποκατασταθέντων Ακτημόνων Καλλιεργητών),χωρις να γινει οριστική διανομή.
Όμορη έκταση 6.000 στρεμμάτων Ελληνικού Δημοσίου (καταγεγραμμένη ως Β.Κ. 33) εκμισθώνεται από το Δημόσιο σε κτηνοτρόφους της περιοχής.
Τα ως άνω κτήματα το 1955 μεταβιβάζονται με την (Ε/268.93/6-8-1955) Κ.Υ.Α Υπουργείο Οικονομικών και Γεωργίας στο Υπουργείο Γεωργίας για να διατεθεί προς αποκατάσταση μικροκτηνοτρόφων της περιοχής Συκιάς (δεν έχει γίνει οριστική διανομή έως σήμερα ) .
Το 1965 με απόφαση του Υπουργείου Γεωργίας και Οικονομικών για απαλλοτρίωση όλων των εκτάσεων των Ι. Μονών στην Χαλκιδική (Ε/5190/1965),γίνεται καταμέτρηση των εκτάσεων και στην αποτύπωση σημείωση ,δεν ευρέθη καμία έκταση της Ι. Μονής Κουτλουμουσίου στην περιοχή λόγω της προηγηθήσης απαλλοτρίωσης του 1933.
Το 1968 (Χούντα) η παραπάνω απόφαση ανακαλείται (Ε/27390/31-7-1968) απόφαση Υπουργείου Οικονομίας και Γεωργίας.
Το 1996 με αίτηση της ,η Ι. Μονή (αριθμ. Αιτησ.373,374) ζητά απόφαση από την κοινότητα Συκιάς οικιστικής καταλληλότητας εκτάσεων 747 και 520 στρεμμάτων στην θέση Τορώνης , Κόρακα , Τριστινίκα για να προβούν σε πολεοδόμηση των ανωτέρω εκτάσεων ,οι αιτήσεις απορρίπτονται ομόφωνα από το Κοινοτικό Συμβούλιο. ΄΄ Μεταξύ των άλλων οι αιτήσεις είναι απαράδεκτες και εκ του πονηρού γινόμενες γιατί οι συγκεκριμένες περιοχές δεν ανήκουν στην Ι. Μονή (Απαλλοτρίωση 1933)΄΄ και γίνεται παράκληση από το Κοινοτικό Συμβούλιο προς κάθε Αρμόδια Υπηρεσία να απορριφθεί κάθε σχετική αίτηση της Ι. Μονής (1234/8-8-1996 προς Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ).
Το 1997 με αίτηση της Ι. Μονής αριθμό Πρωτοκ: 6 ,προς το Υπουργείο Γεωργίας ζητά ανάκληση της απαλλοτρίωσης (1933)με τα σκεπτικό ότι η εν λόγω απαλλοτρίωση δεν ολοκληρώθηκε διότι:
Α)Δεν έχει καταβληθεί αποζημίωση στην Ι. Μονή.
Β)Δεν έγινε η οριστική διανομή στους δικαιούχους.
Η αίτηση απορρίπτεται ως αβάσιμη .
Το 2000 η Ι. Μονή καταθέτει αναγνωριστική αγωγή κυριότητας στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Χαλκιδικής κατά του Ελληνικού Δήμοσίου ,διεκδικώντας 12141 στρέμματα στην εν λόγω περιοχή .
27-4-2006 με αριθμό απόφασης 48 το δικαστήριο αναγνωρίζει την Ι .Μονή κυρία 4.439 δεκαδικών στρεμμάτων, και απορρίπτει την αγωγή της για τα υπόλοιπα στρέμματα .
Κατά της απόφασης αυτής ασκήθηκε έφεση από το Ελληνικό Δημόσιο (ημερομηνία εκδίκασης 21-5-2007) και κατόπιν παρεμβάσεων κατοίκων της Συκιάς ,ιδιοκτήτες ακινήτων της επίδικης έκτασης, και του Δήμου αναβλήθηκε για της 14-1-2008.


ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΔΙΕΚΔΙΚΟΎΜΕΝΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ Ι. ΜΟΝΕΣ

1.Ι. Μονή Δοχειαρίου 7.000 στρέμματα περίπου
2.Ι. Μονή Διονυσίου 8.000 στρέμματα περίπου
3.Ι. Μονή Μεγίστη Λαύρα 10.000 στρέμματα περίπου
4.Ι. Μονή Ζωγράφου απροσδιορίστου ιδιοκτησίες
5.Ι. Μονή Σιμωοπετρα απροσδιορίστου ιδιοκτησίες

Έχουν πουληθεί 32.000 στρέμματα από την Ιερά Μονή Ξηροποτάμου στους Συνεταιρισμούς Δασολόγων Τεχνολόγων Δασοπονίας ενώ από την Ιερά Μονή Αγίου Παύλου έχουν πουληθεί 13.000 στρέμματα στους Συνεταιριστές (Κριαρίτσι)
ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ
ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ



Η κοινότητα μας αντιμετωπίζει οξύτατο και σοβαρότατο πρόβλημα ,σχετικό με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του μεγαλύτερου τμήματος της κτηματικής περιφέρειας ,για το οποίο σας ενημερώνουμε ακολούθως και πιστεύουμε ότι θα επιληφθείτε άμεσα για την οριστική του επίλυση :

Με την υπ. αριθμ.15/1931 απόφαση της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων Νομού Χαλκιδικής απαλλοτριώθηκε το κτήμα «Βόζινα» (Μεταμόρφωση ),ιδιοκτησίας Ιεράς Μονής Διονυσίου.

Από την απαλλοτρίωση εξαιρέθηκε το συγκροτημένο δάσος άνωθεν της θέσεως «Μάνα» μέχρι τα όρια του συνοικισμού Βατοπεδίου και των Κοινοτήτων Μεταγγιτσίου και Αγίου Νικολάου Χαλκιδικής.

Όλη η υπόλοιπος έκταση διατέθηκε για την αποκατάσταση των δικαιούχων κληρούχων της Κοινότητας Μεταμόρφωσης .

Η αποκατάσταση ήταν α)γεωργική και β) κτηνοτροφική –δενδροκαλλιεργητική, όπως προκύπτει σαφώς από την ανωτέρω μνημονευόμενη με αριθμό 15/191 Απόφαση της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων Χαλκιδικής (παρ. ΧΙΙ σελ.9 και παρ.Γ΄ σελ.17 διατακτικού)

Εις τους πίνακες διανομής του αγροκτήματος Μεταμόρφωσης του 1943 αναφέρονται μεν οι κληρούχοι δικαιούχοι των αγρών πλην όμως το δικαίωμα αυτών επι των βοσκήσιμων και προς δενδροκομική καλλιέργεια εκτάσεων δεν αναφέρεται(ενώ είναι εξ αδιαιρέτου δικαίωμα ,όπως διαλαμβάνει η 15/1931 απόφαση Ε.Α.Χ.σελ.9)

Η Επιτροπή Απαλλοτριώσεων απαλλοτρίωσε το κτήμα «Βόζινα» (Μεταμόρφωση ) πριν από την γινόμενη αποτύπωση και έτσι οι στην απόφαση 15/1931 αναφερόμενες εκτάσεις δεν ανταποκρίνονται προς τις πραγματικές των περιοχών α)απαλλοτρίωσης και β) εξαιρεθείσες της απαλλοτρίωσης (δάσος συγκροτημένο άνωθεν της περιοχής «Μάνα » κλπ)πλην όμως οι εν λόγω περιοχές περιγράφονται σαφώς κατά τα όρια τους (αποφ.15/1931 σελ.3)

Πέραν όμως της ανωτέρω περιγραφής στον φάκελο αρχείου της υπ αριθμ. 15/1931 απόφασης της Ε.Α.Χ. ο οποίος τηρείται από την Διεύθυνση Γεωργίας Νομού Χαλκιδικής ,ευρέθη , διάγραμμα παραδόσεως εκτάσεως Μετοχίου Βόζινα (δάσος ) και απαλλοτριωθεισών εκτάσεων ,όπου λεπτομερώς αναφέρονται τα πραγματικά περιστατικά τα οποία λήφθηκαν υπόψιν κατά την απαλλοτρίωση του δασοκτήματος τούτου(Βόζινα)κατά το έτος 1931.
Η ανεύρεση του διαγράμματος έλαβε χώρα κατά την γινομένη την 28η Φεβρουαρίου 1972 έρευνα υπό των κ.κ. 1)Διευθυντού Γεωργίας Χαλκιδικής 2)Προϊσταμένου Τμήματος Διοικητικού της ίδιας διεύθυνσης 3)Νικολάου Αγγελόπουλου 4)Βασιλείου Αγγελόπουλου ,υπαλλήλων της Διεύθυνσης Εποικισμού και 5) Του Προϊσταμένουτου128ου Τοπογραφικού Συνεργείου της Διεύθυνσης Τοπογραφικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας κ. Νικολάου Πλαστήρα ,και περιγράφεται στο από 8-3-1972 Υπηρεσιακό Σημείωμα του τελευταίου.

Η Ιερά Μονή Διονυσίου ,προσφεύγει το έτος 1964 στα Δικαστήρια ,για την αναγνώριση της κυριότητας της επί της εξαιρεθείσας της απαλλοτρίωσης έκτασης (δάσος συγκροτημένο) και μεταξύ άλλων διεκδικεί τεμάχια της οριστικής διανομής ,βοσκήσιμες και για δενδροκομική καλλιέργεια εκτάσεις , τα οποία τεμάχια ,με την οριστική διανομή χορηγήθηκαν στους κληρούχους για κοινή και εξ αδιαιρέτου βοσκή .

Τα τεμάχια αυτά (τμήμα του υπ αριθμ.2,130,361,414,490,507,508,374,627,και 630 διαγράμματος οριστικής διανομής 1943) εμπίπτουν σαφώς μέσα στην αλλοτριωθείσα και διανεμηθείσα περιοχή.

Το Δικαστήριο , αφού αναγνώρισε την Ιερά Μονή Διονυσίου ως κύρια επί της εξαιρεθείσας της απαλλοτρίωσης έκτασης (Δάσος συγκροτημένο ,πάνω από την θέση «Μάνα» ευρισκόμενο ,όπως το περιγράφει η με αριθμό 15/1931 απόφαση Ε.Α.Χ. σελ .3) διέταξε πραγματογνωμοσύνη για να εξακριβωθεί αν τα ανωτέρω τεμάχια εμπίπτουν μέσα στην αλλοτριωθείσα περιοχή ή έξω από αυτήν (δηλαδή μέσα στο δάσος)

Το ερώτημα ήταν σαφές ,όμως για λόγους άγνωστους και μάλλον ύποπτους , η πραγματογνωμοσύνη αποφαίνεται ότι τα τεμάχια αυτά εμπίπτουν μέσα στην εξαιρεθείσα από την απαλλοτρίωση ,υπέρ της Ιεράς Μονής ,περιοχής.

Δηλαδή ούτε λίγο ,ούτε πολύ , τεμάχια της παραλίας της Μεταμόρφωσης μεταφέρθηκαν στο βουνό ,όπου ευρίσκεται το εξαιρεθεν από την απαλλοτρίωση δάσος της Ιεράς Μονής Διονυσίου (άνωθεν της τοποθεσίας «Μάνα»κλπ, με όρια τα περιγραφόμενα λεπτομερώς στην ανωτέρω 15/1931 απόφαση του Ε.Α.Χ .και εμφαινόμενα στο αναιρεθέν στον οικείο φάκελο διάγραμμα ).

Ετσι με την υπ αριθμ. 270/1996 απόφαση του Πολυμελές Πρωτοδικείου Χαλκιδικής ,μετά την διενέργεια πραγματογνωμοσύνης ,αναγνώρισε το δικαίωμα κυριότητας της ενάγουσας Ιεράς Μονής στα με αριθμούς 2,130,361,414,490,507,508,374,627 και 630 τεμάχια διαγράμματος οριστικής διανομής 1943,συνολικής εκτάσεως 8080 ,486 στρεμμάτων.

Την απόφαση αυτή επικύρωσε και το Εφετείο Θεσσαλονίκης ,με την υπ. Αριθμ. 247/1968 απόφαση του ,ενώ η από 25-9-1968 αίτηση αναιρέσεως του Ελληνικού Δημοσίου(αρχικού εναγόμενου ) απορρίφθηκε με την υπ αριθμ.679/1970 απόφαση του Αρείου Πάγου(Α΄ Τμήματος )

Να σημειωθεί ότι η κοινότητα δεν έλαβε μέρος σε κανένα στάδιο της δίκης ,αφού ούτε αρχικός διάδικος ήτανε ,αλλά ούτε παρενέβη υπέρ κάποιου από τους αρχικούς διαδίκους.
Πέραν των ανωτέρω όμως τα εν λόγω τεμάχια τα οποία , σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις πρέπει να αποδοθούν ως συγκροτημένο δάσος στην Ιερά Μονή , αποτελούν από το έτος 1931, ήτοι από την έκδοση της υπ. Αριθμ.15/1931 απόφασης της Ε.Α.Χ τον «δια την βοσκήν και εκκεντρισμον κλήρον κοινός εξ αδιαιρέτου» των κληρούχων του αγροκτήματος Μεταμόρφωσης Χαλκιδικής , όπως αναφέρει η ίδια η απόφαση (σελ. 9 και σελ. 17)και στον πίνακα κληρούχων με τα κληρουχικά δικαιώματα, ήτοι αγρών ,οικοπέδων ,βοσκοτόπων.

Κατά την επι την βάσει της υπ αριθμ. 15/1931 απόφασης Ε.Α.Χ εκδίκαση απαλλοτρίωσης του εν λόγω δασοκτήματος της Ιεράς Μονής Διονυσίου «Βόζινα»(Μεταμόρφωση) ,όπως προαναφέρθηκε ,δεν τέθηκε υπ ΄ οψιν της Επιτροπής στοιχεία αποτύπωσης του κτήματος και έτσι οι στην απόφαση αναφερόμενες εκτάσεις σε στρέμματα λήφθηκαν κατ αυθαίρετη εκτίμηση , με σκοπό να καθορισθούν επακριβώς αυτές ,μετά την αποτύπωση ,από τις αρμόδιες επιτροπές οριστικού διαχωρισμού και οριστικής διανομής (απόφ.15/1931 σελ. 2 παρ ΙΙ και ΙΙΙ και σελ. 10 παρ. ΧΙΙ)

Κατόπιν των ανωτέρω υπολογίσθηκαν κατ αυθαίρετο τρόπο ,οι μεν απαλλοτριωμένες εκτάσεις σε 3500 στρέμματα οι δε εξαιρούμενες της απαλλοτρίωσης σε 3000 στρέμματα .

Τις τυχόν επιπτώσεις από την ανωτέρω εκτίμηση ,σε στρέμματα με γυμνό οφθαλμό , κάλυψε πλήρως η Επιτροπή Απαλλοτριώσεων Χαλκιδικής με την επιτόπια μετάβασή της και την κατόπιν «βασάνου των υπ .αυτής συλλεγεισών πληροφοριών» (σελ. 2 παρ. ΙΙΙ και σκέψεις στο τέλος της σελίδας 1 και αρχές της σελίδας 2 της υπ. Αριθμ.15/1931 απόφασης ) , περικλείουσα τις περιοχές αυτές , ήτοι α) την προς απαλλοτρίωση περιοχή και β)την εξαιρεθείσα της απαλλοτρίωσης με φυσικά όρια σταθερά και συγκεκριμένα ,σαφώς περιγραφόμενα στην υπ.αριθμ.15/1931 απόφασή της και ανά πάσα στιγμή επί τόπου ,ευκολότατα εντοπιζόμενα.

Βάσει της ανωτέρω περιγραφής των περιοχών απαλλοτ6ρίωσης και εξαιρεθείσας αυτής , και της αποτύπωσης που έγινε το έτος 1932 , η Επιτροπή οριστικών διαχωρισμών δια του από 14-11-1943 πρακτικού της διαχώρισε τις εν λόγω περιοχές ,οι οποίες τελικά βρέθηκαν ,βάσει της επίσημης καταμέτρησης της Τοπογραφικής Υπηρεσίας , να έχουν η μεν απαλλοτριώθηκαν υπέρ των κληρούχων περιοχή στρέμματα 13.000, η δε εξαιρεθείσα της απαλλοτρίωσης τοιαύτη ,7.300 στρέμματα περίπου
-Μετά δε από νεώτερη καταμέτρηση, από την επιτροπή που διεξήγαγε την έρευνά της 28ης Φεβρουαρίου 1972, βρέθηκε, τελικά, ότι η μεν απαλλοτριωθείσα υπέρ των κληρούχων περιοχή να έχει στρέμματα 11.000 περίπου, η δε εξαιρεθείσα της απαλλοτρίωσης τοιαύτη, 9.000 στρέμματα περίπου.

-Είναι δεδομένο και μπορεί να συγκριθεί με γυμνό οφθαλμό, ότι οι εκτάσεις, όπως τις καθόρισε η Επιτροπή απαλλοτριώσεων του 1932, σε σχέση με την τελική καταμέτρηση του 1972, έχουν συντελεστή 3, οπότε προκύπτει σαφέστατα το συμπέρασμα ότι η με γυμνό οφθαλμό υπό της ΕΑΧ γενομένη εκτίμηση σε στρέμματα, έγινε κατ’ ανάλογη σχέση σε αμφότερες τις περιοχές, ήτοι της απαλλοτρίωσης και εξαιρεθείσας από αυτήν.

-Για την απαλλοτρίωση καταβλήθηκε από το Δημόσιο αποζημίωση προπολεμικά, ήτοι πριν από την ισχύ του νόμου 18/1994, την οποία έλαβαν οι εκπρόσωποι της δικαιούχου Ιεράς Μονής Διονυσίου. Η καταβληθείσα αποζημίωση για την απαλλοτρίωση χορηγήθηκε υπολιγισθείσα βάσεις της αυθαίρετης εκτίμησης της έκτασης της απαλλοτριωθείσας ζώνης από την Επιτροπή Απαλλοτριώσεων Χαλκιδικής και όχι επί τη βάσει των στοιχείων της αποτύπωσης του έτους 1932 και τούτο γιατί ο οριστικός διαχωρισμός έγινε το έτους 1943, ήτοι μετά την καταβολή της αποζημίωσης.

-Την 29-2-1972 εκδόθηκε σχετικό σημείωμα του Δασάρχη Πολυγύρου, στο οποίο αναφέρεται ότι το συγκροτημένο δάσος, το οποίο διαχειρίζεται ανέκαθεν η Υπηρεσία του, αποτελείται από το υπ’ αριθμ.: 1 τεμάχιο της οριστικής διανομής αγροκτήματος Μεταμόρφωσης (δηλαδή αυτό που εξαιρέθηκε από την επιχώριο βοσκή. Να προστεθεί δε ότι όλες οι βοσκήσιμες εκτάσεις διαχειρίζονταν από την Κοινότητα Μεταμόρφωσης, προς την οποία είχαν γίνει και οι σχετικές μεταβιβάσεις των εκτάσεων τούτων, βάσει αποφάσεων του Νομάρχη Χαλκιδικής.

Πρέπει να σημειωθεί ότι ήδη από το έτους 1966 (όπως προαναφέρθηκε) ο Νομάρχης Χαλκιδικής με την υπ’ αριθμ.: 29437/27-10-1966 απόφασή του, που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ 746/15-12-1966, τεύχος δεύτερο), μεταβίβασε κατά πλήρη κυριότητα και νομή, χωρίς καταβολή τιμήματος ή κάποιας άλλης αποζημίωσης στην Κοινότητα Μεταμόρφωσης, όλα τα ανωτέρω ακίνητα, που με την υπ’ αριθμ.: 270/1966 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής, είχαν αναγνωρισθεί ως ανήκοντα στην κυριότητα της Ιεράς Μονής Διονυσίου.

Στην συνέχεια και μετά την έκδοση και της απόφασης του Αρείου Πάγου (679/1970) το Δημόσιο, άρχισε να ερευνά την υπόθεση και απέστειλε αρχικά τον Προϊστάμενο του 128ου Τοπογραφικού Συνεργείου της Διεύθυνσης Τοπογραφικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Εθνικής οικονομίας κ. Νικόλαο Πλαστήρα, ο οποίος μετά από ενδελεχή και επισταμένη έρευνα ανακάλυψε όλες τις παραλείψεις και παρατυπίες που αναφέραμε ανωτέρω, τις οποίες και περιέλαβε στο από 8-3-1972 υπηρεσιακό του Σημείωμα προς το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.

Παράλληλα συγκροτήθηκε από την Διεύθυνση Γεωργίας Νομαρχίας Χαλκιδικής Επιτροπή Γεωπόνων, η οποία με έκθεση της επιβεβαιώνει τις θέσεις μας και τις εύστοχες παρατηρήσεις του ανωτέρω κ. Πλαστήρα.

Η υπόθεση, η οποία αποτελεί «σκάνδαλο» για τα δικά μας δεδομένα και σαφέστατα άδικη μεταχείριση μας, χάρις ευνοίας προς την Ιερά Μονή Διονυσίου, δεν είχε τελειώσει στο σημείο αυτό.

Η Ιερά Μονή, αφού πλέον «είχε δικαιωθεί» και επανέκτησε, βάσει των ανωτέρω δικαστικών αποφάσεων, τα ακίνητα που προπεριγράφηκαν, θέλησε, «διαφυλάττοντας την περιουσία της» να την πωλήσει, ζήτησε δε με το υπ’ αριθμ.: 91/13-7-1985 έγγραφό της, την άδεια του Δασαρχείου Πολυγύρου, προς πώληση του υπ’ αριθμ.: 773 κληροτεμαχίου της οριστικής διανομής του 1959, έλαβε όμως, με το υπ’ αριθμ.: 2717/2-9-1985 έγγραφο της υπηρεσίας του Δασαρχείου αρνητική απάντηση, γιατί είχαν ήδη δρομολογηθεί οι διαδικασίες συμβιβαστικής επίλυσης του θέματος.

Την ίδια θέση περιείχε και το υπ’ αριθμ.: 3760/9-12-*1985 έγγραφο του Δασαρχείου Πολυγύρου προς την Ιερά Μονή Διονυσίου, η οποία επανήλθε με νέα αίτηση της, κοπτώμενη να εκποιήσει το συγκεκριμένο 773 τεμάχιο, το οποίο βρίσκεται στη θάλασσα.

Παράλληλα το Δημόσιο, παρόλη την έκδοση των ανωτέρω αποφάσεων των Δικαστηρίων, επέμενε στις δικές του θέσεις διατύπωνε ότι όλες οι επίδικες εκτάσεις είχαν περιέλθει σ’ αυτό βάσει των διατάξεων του άρθρου 242 και 246 του Αγροτικού κώδικα, διότι έχουν περιέλθει στην οριστική διανομή του αγροκτήματος. Τη θέση αυτή περιέχει το υπ’ αριθμ.: 120622/31-10-1985 έγγραφο του Τμήματος Γ. & Αποκ/σης της Δ/νσης εγγείου ιδιοκτησίας του Υπουργείου Γεωργία προς τη Νομαρχία Χαλκιδικής, τονίζοντας παράλληλα το γεγονός της δρομολόγησης της συμβιβαστικής λύσης του θέματος.

Αναφέρθηκε ανωτέρω ότι ήδη είχε δρομολογηθεί συμβιβαστική επίλυση του θέματος, η οποία είχε ως αρχή της το έτος 1973, όταν η ιερά Μονή Διονυσίου, μετά την έκδοση των δικαστικών αποφάσεων, ζήτηση με την υπ’ αριθμ.: 5/Β/8-2-1973 αίτηση της προς το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, να εξαγορασθεί η έκταση των 8.080,486 στρεμμάτων και να της καταβληθεί ως αποζημίωση το ποσό των 72.000.000 δραχμών, μέσα σε έξι μήνες από την υποβολή της αίτησης.

Η αίτηση εισήχθη στην Ολομέλεια του νομικού Συμβουλίου του Κράτους, κατά την συνεδρίαση της 21-8-1975 (σχετική η 746/21-8-1975 εισήγηση του τότε παρέδρου ΝΣκ κ. Π.Γιαννακούρου), η οποία γνωμοδότησε υπέρ του συμβιβασμού καθορίζοντας το τίμημα στο ποσό των 17.000.000 δραχμών.

Το τίμημα αυτό αποδέχθηκε η Ιερά Μονή, όπως το Πρακτικό του νομικού Συμβουλίου του Κράτους δεν εγκρίθηκε από τον Υπουργό των Οικονομικών (40480/73251/24-9-77 έγγραφο ΝΣΚ).

Μετά από αυτό η Μονή ανακάλεσε ρητά την πρόταση συμβιβασμού, κάποιες δε επόμενες προσπάθειες της Νομικής Διεύθυνσης του Υπουργείου Γεωργίας δεν είχαν αποτέλεσμα, με το αιτιολογικό ότι δεν υπήρχε πρόταση συμβιβασμού προς συζήτηση!!!

Έτσι μοιραία έφθασε η στιγμή που η Ιερά Μονή Διονυσίου, να πωλεί τα κληροτεμάχια, τα οποία απαλλοτριώθηκαν κατά τα άρθρα 242 και 246 του Αγροτικού κώδικα, με τις ευλογίες της Διοίκησης.

Ήδη το υπ’ αριθμ.: 773 κληροτεμάχιο, της οριστικής διανομής του 1959, πωλήθηκε, η δε Επιτροπή Απαλλοτριώσεων νομού Χαλκιδικής, με την υπ’ αριθμ.: 8/1994 απόφαση της «ευλόγησε» και επεκύρωσσε την πώληση, ενώ η Τριμελής Επιτροπής του νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με το 4233/11-11-1994 Πρακτικό της επεκύρωσε την απόφαση της Επιτροπής απαλλοτριώσεων Νομού Χαλκιδικής.

Αντιλαμβάνσθε ότι ευρισκόμαστε ενώπιον κυκεώνα εξελίξεων που θα έχουν σαν αποτέλεσμα, από τη στιγμή που η Ιερά Μονή άρχισε να εκποιεί τα περιουσιακά της στοιχεία, να μείνει η μεν Κοινότητα χωρίς εκτάσεις, οι δε κάτοικοι, πολλοί εκ των οποίων έχουν αποκατασταθεί σε κληροτεμάχια, που έχει αναγνωρισθεί ότι ανήκουν στη Μονή, να κινδυνεύουν να χάσουν τις περιουσίες του και τα ακίνητά του, στα οποία έχουν επενδύσεις κόπους δεκαετιών.

Επειδή θεωρούμε το θέμα μείζονος σημασίας και δυνάμενο να λάβει διαστάσεις απρόβλεπτες.
Επειδή το Δημόσιο αρχικά επέμενε ότι οι εκτάσεις των 8.080,486 στρεμμάτων ανήκουν στην ιδιοκτησία του, βάσει των άρθρων 242 και 246 του Αγροτικού Κώδικα, ενώ στη συνέχεια «Ανέκρουσε πρύμνα» κα αναγνώρισε «σκανδαλωδώς» τα δικαιώματα της Ιεράς Μονής λησμονώντας ότι η ιδιοκτησία αποτελεί αναφαίρετο συνταγματικό δικαίωμα και παραβλέποντας τα συμφέροντα των κατοίκων της Κοινότητας Μεταμόρφωσης και του ιδίου του Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Επειδή όλη η διαδρομή της υπόθεσης έχει σκοτεινά σημεία τα οποία χρήζουν διαφώτισης, επίλυσης, καταμερισμού και απόδοσης ευθυνών.

Επειδή είναι αδύνατον να διανοηθούμε ότι το Δημόσιο απεμπολεί τα δικαιώματα του επί των επιδίκων εκτάσεων.

Επειδή είμαστε πρόθυμοι να παράσχουμε οποιαδήποτε συνδρομή μας ζητηθεί.

Επειδή εμμένουμε στις θέσεις μας αναφορικά με τα δικαιώματά μας στα 8.080,486 στρέμματα.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΖΗΤΟΥΜΕ: Να επανεξετασθεί το θέμα της κυριότητας των 8.080,486 στρεμμάτων του αγροκτήματος Μεταμόρφωσης, τα οποία αρχικά απαλλοτριώθηκαν για να διατεθούν στους κληρούχους, διατέθηκαν σ’ αυτούς εξ αδιαιρέτου υπό μορφή βοσκοτόπων, διεκδικήθηκαν από την Ιερά Μονή Διονυσίου, αναγνωρίσθηκε η κυριότητας της σ’ αυτά, σήμερα δε έχουν αρχίσει να εκποιούνται με τις ευλογίες του Κράτους.
Να συσταθεί επιτροπή Ελέγχου του φακέλου, στην οποία προτιθέμεθα να παράσχουμε οποιαδήποτε συνδρομή.
Να συζητηθεί το πρόβλημα στην Βουλή των Ελλήνων και να εξετασθεί το ενδεχόμενο να λυθεί νομοθετικά
.

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2008

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ !!!

ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
Οκτώβριος 2007, χρόνος 4ος, αριθμ. φυλλ. 40
Γράφουν οι: Απόστολος Μαμόγλου και Απόστολος Χαραλαμπίδης, καθηγητές
Τα γεγονότα:
Από το 1922 υπάρχει αμφισβήτηση της λίμνης Βιστωνίδας-Νταλιάνη <με τις επ'αυτής νησίδες και την περί αυτήν εκτάσεις> μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της Ι.Μ. Βατοπεδίου. Η μονή υποστηρίζει ότι ουδέποτε τα επίδικα εδάφη ανήκαν στο ελληνικό δημόσιο και ότι η λίμνη και οι όχθες τις περιήλθαν σε αυτήν, <από αμνημονεύτων χρόνων αναγομένων γραπτώς στο 1080 μ.Χ., πέραν της παλιάς παραδόσεως αναγομένης στον 5ον αιώνα μ.χ.> και συγκεκριμένα ότι τις έχουν παραχωρηθεί ήδη <με χρυσόβουλλους λόγους> του αυτοκράτορα Νικηφόρου Βοτανειάτη από το 1080 του Ανδρονίκου του Γ του Παλαιολόγου του 1329, του Ιωάννη του Παλαιόλογου το 1357 και του Σέρβου του ηγεμόνα του Ιωάννη Ουγκλέση το 1371, όταν η περιοχή ανήκε στη Σερβία. Επίσης η μονή επικαλείται συνοδικά έγγραφα και πατριαρχικά συγγίλλια Πατριαρχών της Κων/λεως.
Μέρος της έκτασης αυτής είναι υγροβιότοπος και προστατεύεται από τη συνθήκη Ramsar, κάποια έκταση είναι καλλιεργήσιμη και υπάρχουν και κάποια χέρσα τμήματα που χρησιμοποιούνται ως βοσκότοποι. Ανάμεσα σε αυτές τις εκτάσεις υπάρχουν ερείπια της ρωμαϊκής και βυζαντινής Αναστασιούπολης καθώς και ατείχιστος βυζαντινός οικισμός. Η Δ/νση Αγροτικής Ανάπτυξης θεωρεί το 80% της περιοχής εκμεταλλεύσιμη, ενώ η μονή τη χαρακτηρίζει βάλτους και έλη. Η Μονή αποσπά δύο θετικές για τΙς ίδιες γνωματευτικές αποφάσεις (26/3-12-1998, 17/18-7-2002) του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων του Υπουργείου Οικονομικών, τις οποίες έκαναν αποδεκτές με υπουργικές αποφάσεις οι υφυπουργοί Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ (5/2/1999) και Φωτιάδης (5/8/2002) και μία τρίτη σύσταση του ιδίου συμβουλίου (46/28-12-2002) να μην προβάλει το δημόσιο δικαίωμα κυριότητας στην εν λόγω περιοχή η οποία έγινε και αυτή αποδεκτή με υπουργική απόφαση στις 4-6-2003 η οποία αναγνωρίζει την κυριότητα της Μονής <επί της λίμνης Βιστωνίδας και των οχθών αυτής στους Νομούς Ξάνθης και Ροδόπης όποιας έκτασης και αν είναι αυτή> (!;).
15 Ιανουαρίου 2003
Η Μονή (πιθανότατα για να ξεκαθαρίσει το εύρος της ιδιοκτησίας της δικαστικά) καταθέτει αγωγή κατά του Δημοσίου διεκδικώντας την αναγνώριση της κυριότητας της επί της λίμνης Βιστωνίδας, του ιχθυοτροφείου των Αγ. Θεοδώρων και νησίδων Αντά-Μπουρού, Αγ. Νικολάου και Παναγιάς Παντάνασσας και των παραλίμνιων όχθων συνολικής έκτασης 27.500στρ. (23.500 από το Ν. Ροδόπης και 4.000 από το Ν. Ξάνθης).
Σεπτέμβριος 2003
Οι εκπρόσωποι της μονής σε συνέντευξη στον τοπικό τύπο (<Θρακική αγορά>) μιλούν για δημιουργία ενός τόπου προσκυνήματος στην περιοχή, για ένα πρότυπο οικοτουριστικό συγκρότημα με χαρακτήρα θρησκευτικό και με τίτλο < βυζαντινό χώριο>. Εξηγούν ότι κινούνται δικαστικά για να κατοχυρώσουν επιτέλους τα δικαιώματά τους από το 1080 και εξής και να προχωρήσουν στην αξιοποίηση της περιοχής με κτίσιμο < του Βυζαντινού χωριού>. Δικαιολογούν επί την αρκετά χρόνια αδράνεια της περιοχής λόγω αποδυνάμωσης της. (είχαν απομείνει ελάχιστοι γέροντες μοναχοί) και την ενεργοποίησης της τώρα λόγω της ενίσχυσης της αδελφότητας (η μονή από ιδιόρρυθμη έγινε κοινοβιακή και επανδρώθηκε από 20-25 μοναχούς). Στα συγκεκριμένα εδάφη υπάρχουν και εκτάσεις που παραχωρήθηκαν σε ακτήμονες αγρότες, αλλά ο δικηγόρος της Μονής (Ζαφείρης Μέκος) τονίζει ότι αυτή βάσει του αγροτικού κώδικα (αρθρ. 242) δε θα θιγούν καθόλου γιατί, εφόσον η μονή κερδίσει τη δίκη, το ελληνικό δημόσιο απλώς θα τους αποζημιώσεις για τις εκτάσεις αυτές. Διαβεβαιώνουν ακόμη ότι και για τους βοσκότοπους θα βρεθεί κάποια λύση ώστε να μη χάσουν τις κοινοτικές επιδοτήσεις και γενικότερα ότι θα σεβαστούν τις συνθήκες που προστατεύουν την περιοχή (<ακόμα και το τελευταίο κουνούπι>). Ο δικηγόρος του Δημοσίου (Γεώργιος Πεταλωτής) αναγνωρίζει πως όλοι ήξεραν ότι η Μονή είχε κάποια δικαιώματα στην περιοχή του Πόρτο Λάγους με το εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου και κάποια διακαιώματα στη λίμνη Βιστωνίδα αλλά σημειώνει ότι από τα δικαιώματα αυτά μέχρι τα 27.500 στρ. υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση. Εκτιμά ότι υπέρ της Μονής εισήγησης του Συμβουλίου του Κράτους και της κεντρικής Διοίκησης της αντιδικίας της Μονής με το Συνεταιρισμό των αλιέων σε σχέση με τη λίμνη, άνοιξε την όρεξη της Μονής για ευρύτερες διεκδικήσεις. Θεωρεί θολούς τους τίτλους που επικαλείται η Μονή.
22 Οκτωβρίου 2003
Με παρέμβαση του ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ξάνθης επισημαίνει στο Υπουργείο ότι οι αποφάσεις αυτές στηρίχτηκαν σε ελλιπείς εκθέσεις των τοπικών υπηρεσιών δημοσίων κτημάτων με πλήρη αποδοχή των ισχυρισμών της μονής χωρίς να ληφθούν υπόψη τα στοιχεία που υπάρχουν κατά τόπους, ιδιαίτερα στις οικίες μητροπόλεις, ούτε και γνωμοδοτήσεις του συμβουλίου του κράτους που έκριναν πάντα προβαλλόμενες από τη Μονή διεκδικήσεις. Μετά την παραπάνω παρέμβαση στις 30 Απριλίου ο υφυπουργός Οικονομικών Απόστολος Φωτιάδης ανακαλεί τις προηγούμενες αποφάσεις και επανεισάγει προς κρίση την υπόθεση στο γνωμοδοτικό συμβούλιο δημοσίων κτημάτων.
Νοέμβριος 2003
Εκδικάζεται στο Πρωτομελές Πρωτοδικείο Ροδόπης, η αγωγή που κατέθεσε η Μονή σε βάρους του Ελληνικού Δημοσίου. Στο δικαστήριο το Δημόσιο υπερασπίζεται την κυριότητα του με την συνδρομή παρέδρου του ελληνικού δημοσίου του Κράτους τοπογράφου και του Εφόρου Βυζαντινών Αρχαιοτήτων της Περιφέρειας Α.Μ.Θ. Μετά τις εκλογές του 2004 και την επικράτηση της ΝΔ με την υπ'αριθμ απόφαση 26/20-5-3005 γνωμοδότησης του το γνωμοδοτικό συμβούλιο δημοσίων κτημάτων γνωμοδοτεί ότι (<δεν συντρέχει λόγος επανεξέτασης>) των παλαιότερων γνωμοδοτήσεών του. Ο νέος υπουργός Οικονομικών Αλογοσκούφης (ΝΔ) με απόφασή του (7-6-2004) κάνει αποδεκτή την τελευταία γνωμάτευση δηλ. ότι δε χρειάζεται να επανακριθεί η υπόθεση από το γνωμοδοτικό συμβούλιο του Υπουργίου όπως ζητούσε ο πρώην Υφυπ. Απ. Φωτιάδης και αποδέχεται ως ισχυρές τις προηγούμενες γνωμοδοτήσεις που αναγνωρίζουν την κυριότητα της Μονής στη λίμνη και τη γύρω περιοχή έπειτα από διαμάχη ενός αιώνα περίπου, δίχως να έχει στα χέρια έστω μία απόφαση δικαστηρίου και παρά το γεγονός ότι την αγωγή κίνησε το μοναστήρι. Έτσι στις 25-6-2004 και ενώ εκκρεμεί η απόφαση του δικαστηρίου κατατίθεται κοινή δήλωση της ενάγουσας Μονής και του ελληνικού δημοσίου ( με εντολή του υφυπουργού Π. Δούκα) ότι δεν επιθυμούν την έκδοση απόφασης!
Ιούλιος 2004
Οι πρόεδροι των δικηγορικών συλλόγων Ξάνθης-Ροδόπης και Αλεξανδρούπολης στέλνουν επιστολή διαμαρτυρίας στον υφυπ. Οικονομικών Π. Δούκα (ΝΔ). Με την επιστολή επισημαίνουν ότι στις εκτάσεις αυτές περιλαμβάνονται πράγματα μη δεκτικά κυριότητας και κατοχής από κανέναν ( δηλαδή λίμνη, εκβολές ποταμών αρχαιολογικοί χώροι, κοινόχρηστες εκτάσεις). Επίσης περιλαμβάνονται περιοχές αναδασμών, παραχωρήσεις ακινήτων σε ακτήμονες, καθώς και εκτάσεις που ανήκουν στους ΟΤΑ της περιοχής. Οτι οι τίτλοι που επικαλείται η Μονή (χρυσόβουλα, σιγίλλια) ουδέποτε προσκομίσθηκαν σε πρωτότυπα δεν μπορούν να εφαρμοστούν επί του εδάφους ενώ τεχνηέντως αποκρύπτονται τα έγγραφα που διευκρινίζουν ότι τα δικαιώματα της Μονής στο ναϊδριο του Αγ. Νικολάου. Αναφέρονται σε φήμες ότι το Υπουργείο έχει λάβει απόφαση να μην προβάλει το ελληνικό δημόσιο δικαιώματα επί των διεκδικούμενων εκτάσεων (αγνοούν προφανώς τις προ μηνός ειλημμένες αποφάσεις του Γ. Αλογοσκούφη) προειδοποιούν για πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες.
9 Δεκεμβρίου 2004:
Με την υπ'αριθμ. 15 γνωμοδότηση του το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους αποδέχεται και κρίνει ορθές και σύννομες όλες τις προαναφερθείσες υπουργικές αποφάσεις. Μετά τη νομική δικαίωσή της η Μονή αλλάζει προσανατολισμό: επιδιώκει τώρα ανταλλαγή της λίμνης και των γύρω άπαυτη εκτάσεων με άλλα ακίνητα του δημοσίου, προκειμένου να παραχωρήσει στο δημόσιο τη λίμνη. Ο λόγος πια δεν είναι για 27.500 στρ. αλλά για 48.000 στρ. (45.000 της λίμνης Βιστωνίδας και 3.000 της λίμνης Νταλιάνη). Το παράδοξο είναι ότι το δημόσιο αποδέχεται την ανταλλαγή αυτή, αναθέτει σε ορκωτούς εκτιμητές την εκτίμηση της αξίας της λίμνης και της παραλίμνιας περιοχής, οι οποίοι εκτιμούν την αξία της στα 60 εκατομμύρια, και δέχεται να παραχωρήσει στη Μονή ανάλογης αξίας ακίνητα του δημοσίου εκτός των Νομών Ροδόπης και Ξανθής. Έτσι ξεκινά μια διαδικασία ανεύρεσης των κατάλληλων ακινήτων που είναι πρόθυμο το δημόσιο να παραχωρήσει και να αποδεχθεί η Μονή. Στην διαπραγμάτευση μπαίνουν ακίνητα στο Νομό Θεσσαλονίκης (στους Δήμους Μίκρας, Πανοράματος, Θερμαΐκού, Θέρμης, Ωραιοκάστρου και στη Νεά Μεσημβρία..., 76 οικόπεδα συνολικής έκτασης 25 στρεμμάτων στις περιοχές Καρδίας, Ν. Επιβατών, Ν. Ραιδεστού, Πανοράματος και Ωραιοκάστρου, 46 οικόπεδα στους Δήμους Μίκρας σε Καρδία, Σχολάρι, Τρίλοφο) Πανοράματος, Θερμαικού (στην Αγ. Τριάδα και στους Ν. Επιβάτες) Θέρμης και στη Ν. Μεσημβρία και 2 ακόμη ακίνητα έκτασης 629 στρ. δίπλα στο αεροδρόμιο < Μακεδονία> στο Ν. Καβάλας (στις παραλίες Ακροποτάμου, Οφρυνίου, Ν. Περάμου και Ν. Ηρακλείτσας 1240 στρ. Παραλιακής και καλλιεργήσιμης γης, τα οποία αποτιμήθηκαν στο 60% της αξίας της λίμνης), στο Ν. Χαλκιδικής (στους Δήμους Καλλικράτειας, Τρίγλιας, Ιερισσού Ακάνθου και στα γύρω,... ειδικά περίπου 9.000 βρίσκονται στις περιοχές Ουρανούπολης, Αμμουλιανής, Ιερισσού), στο Ν. Τρικάλων,... άγνωστο και σε ποιες άλλες περιοχές της χώρας. Να σημειωθεί ότι η πρώτη αυτή φάση πέρασε σχεδόν απαρατήρητη και δεν προβλήθηκε από τα μέσα ούτε τα τοπικά. Αντιθέτως οι μετέπειτα εξελίξεις προβλήθηκαν συστηματικά από ορισμένες εφημερίδες όπως η < Ελευθοροτυπία> το < Έθνος> και ο <Αγγελιοφόρος>. Ορισμένες από τις εξελίξεις και τις συμφωνίες που ήρθαν στο φως εκ των υστέρων είναι:
21 Δεκεμβρίου 2005:
Προτείνονται από την ΚΕΔ στη Μονή για ανταλλαγή 94 οικόπεδα στους Δήμους Μίκρας, Θερμαικού, Θέρμης, Πανοράματος και Ωραιοκάστρου και έγιναν αποδεκτά στην πλειοψηφία τους από τη Μονή. Τα οικόπεδα αυτά μεταβιβάστηκαν από το Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης στην ΚΕΔ και από την ΚΕΔ στη Μονή. Όσα από τα οικόπεδα αυτά έγιναν αποδεκτά ως το Νοέμβριο του 2006 πουλήθηκαν με βάση τις αντικειμενικές αξίες της Εφορίας και όχι τις πραγματικές της αγοράς (δημοπρασίες στις 5 Ιουλίου, στις 26 Ιουλίου και 17 Νοεμβρίου 2006) με τις ειδικές διαδικασίες που προβλέπονται για το Αγ. Όρος. Συγκεκριμένα πέρασαν στην εταιρεία <Ανθεμίας Αναπτυξιακή Α.Ε.>, η οποία συστάθηκε μόλις 3 μήνες πριν από την επίμαχη αγοροπωλησία και στην οποία μετέχει και ο δικηγόρος της Μονής. Όλα τα συμβόλαια μεταξύ του Δημοσίου και της Μονής υπογράφονται από τη συμβολαιογράφο Ακατερίνη. Διον. Πελέκη-Βουλγαράκη σύζυγο του Γ. Βουλγαράκη, Υπουργού της ΝΔ, ενώ ως δικηγόρος εκπρόσωπος της Μονής στα συμβόλαια αναφέρεται ο αδελφός της Δ. Πελέκη. Η κ. Πελέκη με ανακοίνωσή της βεβαιώνει ότι από τις αγοροπωλησίες ανταλλαγών του Δημοσίου η συμβολαιογράφος δεν παίρνει χρήματα. Ο αδελφός της όμως: από τα συμβόλαια που υπογράφτηκαν μεταξύ της Μονής και του Δημοσίου στα πλαίσια αυτής της πρώτης φάσης της ανταλλαγής θα σταθούμε σε 3 χαρακτηριστικές περιπτώσεις: 4 συμβόλαια (Μάιος 2007) αφορούν στα 1240 στρ. κυριότητας της κτηματικής εταιρίας του Δημοσίου (στο εξής ΚΕΔ) στην παραλιακή ζώνη της Καβάλας (Κάρυανη, Νέα Πέραμο, Ν. Ηρακλείτσα, Ακροπόταμο) τα οποία μεταξύ άλλων προσφέρει στο δημόσιο στη Μονή ως ανταλλάξιμα για τη λίμνη και η συνολική τους αξία φτάνει, σύμφωνα με την εκτίμηση των ορκωτών εκτιμητών, τα 28.000.000€ (22.816€/στρ.). Κτηματομεσίτες όμως της Καβάλας εκτιμούν την αξία του στρέμματος από 100.000-300.000€. Με τιμή 150.000€ τα 1240στρ. Θα αποτιμόνταν 180.000.000€ (απώλεια 150.000.000€ για το Δημόσιο). Ένα άλλο συμβόλαιο (2823/22-05-2007) αφορά σε δάσος 8.608, 430στρεμ. Στην Ουρανούπολη ορκωτοί εκτιμητές αποτιμούν σε 1.107.044€ δάσους την αξία του και το δημόσιο το παραχωρεί στη Μονή προς αγροτική εκμετάλλευση, αφού αυτό αποχαρακτηρίστικε από το Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης με συνοπτικές διαδικασίες, γιατί τα δάση παραμένουν υπό κρατικό έλεγχο και δε μεταβιβάζονται. Μέρος της δασικής αυτής έκτασης εξάλλου είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος και δεν είναι δυνατή η μεταβίβαση της κυριότητας τους όπως γνωματεύει εκ των υστέρων ο προϊστάμενος της 10ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Η εκτίμηση της Εφορίας για το συγκεκριμένο ακίνητο ήταν 8.740.695€, αλλά αυτό δεν απασχολεί προφανώς τη Μονή εφόσον είναι βάσει νόμων απαλλαγμένη από την καταβολή φόρων. Κι από μόνη της η ανταλλαγή αυτή θα έφτανε για να μιλησουμε για σκάνδαλο, διότι μετά την κοινητοποίηση των τοπικών φορέων και την παρέμβαση του Εισαγγελέα, το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών έβγαλε ανακοίνωση με τη οποία εξηγεί ότι το Δημόσιο δεν ενημέρωσε ότι αποχαρακτήρισε ή σκόπευε να αποχαρακτηρίσει το επίδικο ακίνητο, οπότε αυτοί αποτίμησαν την αξία του ως δάσος. Δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο παρέλειψε να ζητήσει νέα εκτίμηση του ακινήτου μετά τον αποχαρακτηρισμό του, με αποτέλεσμα να απολέσει τουλάχιστον 10.000.000€, εφόσον σύμφωνα με το ΣΟΕ, η εκτίμηση της ίδιας έκτασης αποχαρακτηρισμένη θα ήταν 10-20 φορές πάνω από το 1,1 εκατ. € που επικαλείται το συμβόλαιο!
Τέλος το υπ'αριθμ. 2824/22-05-2007 συμβόλαιο αφορά σε ένα ακίνητο έκτασης 45.090 στρεμμάτων στην Αμμουλιανή (τιμή αποτίμησης 694.00€, αντικειμενική τιμή 794.934€, πραγματική γύρω στο 300% της αντικειμενικής).
Από αυτά τα δεδομένα προκύπτει ότι ουσιαστικά το Δημόσιο αγοράζει τη λίμνη και την παραλίμνια περιοχή όχι στα 60 εκατ., όπως συνομολόγησαν η Μονή και το Δημόσιο, αλλά σε πραγματικές αγοραίες τιμές γύρω στα 300 εκατ. €.
2 Μαρτίου 2007
Σε έκτακτη σύσκεψη Δήμαρχοι πέντε Δήμων της Θεσσαλονίκης (Πανοράματος, Μίκρας, Θέρμης, Θερμαικού, Ωραιοκάστρου) διαμαρτύρονται γιατί χωρίς να ενημερωθουν οι τοπικοί άρχοντες, παραχωρήθηκαν στη Μονή ακίνητα που το Δημόσιο θα έπρεπε να παραχωρήσει στους Δήμους και αναθέτουν στις Νομικές τους Υπηρεσίες να διερευνήσουν το ζήτημα. Στις 7 του μηνός ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης δηλώνει ότι θα σταθεί δίπλα στους Δημάρχους και δηλώνει ότι πλέον <δε θα δώσουμε ούτε σπιθαμή γης>.
Τέλη Μαϊου 2007
Επιχειρείται να τακτοποιηθούν τα εναπομείναντα από την πρώτη φάση οικόπεδα στους Δήμους Μίκρας, Θερμαικού και στη Ν. Μεσημβρία. Ανάμεσα σε αυτά είναι και τα δύο οικόπεδα (συνολικής έκτασης 629 στρεμμάτων) μέρος των οποίων το Υπ. Υγείας είχε προτείνει στο Δήμο Μίκρας ως αντάλλαγμα για την παραχώρηση εκ μέρους του Δήμου των 127 δικών τους στρεμμάτων, προκειμένου να αναγερθούν στο χώρο εκείνο δύο νοσοκομεία, το παιδιατρικό και το ογκολογικό Θεσσαλονίκης. Ο Δήμος Μίκρας ελλείψει ανταλλαγμάτων αναστέλλει κάθε ενέργεια για την παραχώρηση.
Οι δικηγορικοί σύλλογοι Θεσσαλονίκης και Καβάλας ασχολούνται με την υπόθεση και εκδίδουν
ψηφίσματα στα οποία μιλούν για σκανδάλο. Οι προϊστάμενοι της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης αλλά και Χαλκιδικής ζητούν να γίνει προκαταρκτική εξέταση.
4 Ιουλίου 2007
Μετά τις αντιδράσεις και κινητοποιήσεις των τοπικών κοινωνιών για το δεύτερο κύκλο παραχωρήσεων σε Θεσσαλονίκη, Καβάλα, και Τρίκαλα ακυρώνεται η ανταλλαγή των νέων ακινήτων με μέρος της ιδιοκτησίας της Μονής και επιστρέφονται τα ανταλλασσόμενα οικόπεδα και πάλι στην κυριότητητα της ΚΕΔ. Αναζητείται σε πολύωρη σύσκεψη στη ΚΕΔ το ακίνητο του Δημοσίου στην Αθήνα που θα παραχωρηθεί στη Μονή σε αντάλλαγμα.
Ιούλιος 2007
Ο βουλευτής του Συνασπισμού Γιάννης Δραγασάκης (στις 11 του μήνος) και έντεκα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (πρωτοστάτησε ο βουλευτής Χαλκιδικής Γιάννης Δριβελέγκας) (στις 12 Ιουλίου) καταθέτουν ερώτηση στη βουλή για το θέμα. Μεταξύ άλλων οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζητούν να διερευνηθούν και τα τρία εμβάσματα ύψους 750.000€ της Μονής προς το Δημ. Πελέκη κουνιάδο του Υπ. Πολιτισμού κ. Γ. Βουλγαράκη πέραν της κανονικής αμοιβής του για παράσταση στις συμβολαιογραφικές πράξεις εκ μέρους της Μονής.
12 Ιουλίου 2007
Γίνεται συζήτηση στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης. Το θέμα ετέθη από τη Βούλα Πατουλίδου γιατί στην ερώτηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ υπάρχει και εμπλοκή του Νομάρχη Θεσσαλονίκης. Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης απαντώντας επέρριψε την ευθύνη στους Δημάρχους και στο Υπουργείο Αγρ. Ανάπτυξης. <Εμείς υπογράψαμε αίτημα της πολιτείας> είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε πως < ό,τι δόθηκε δόθηκε, απ'έδω και πέρα δε θα δωθεί ούτε μέτρο γης >.
13 Ιουλίου 2007
Αποφασίζεται η επιστροφή των ακινήτων Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής και Τρικάλων, με αντάλλαγμα ακίνητο στην Αθήνα. Παραμένουν σε ισχύ τα συμβόλαια για τα 8.600 στρέμματα στην Ουρανούπολη και 1.240 στρέμματα στην παραλιακή ζώνη της Καβάλας.
23 Ιουλίου 2007
Ο Πρόεδρος του Συνασπισμού Αλ. Αλαβάνος καταθέτει επίκαιρη ερώτηση στη βουλή και ζητάει εξηγήσεις και για την αναγνώριση της κυριότητας της Μονής επί της λίμνης Βιστωνίδας και για την εκτίμηση της αξίας των ανταλλασσόμενων ακινήτων.
26 Ιουλίου 2007
Ο υφυπουργός Οικονομικών Πέτρος Δούκας απαντά στην επίκαιρη ερώτηση του Προέδορυ του Συνασπισμού. Επικαλείται τέσσερεις ομόφωνες όπως λεει Γνωμοδοτήσεις του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων που αναγνωρίζουν την κυριότητα της Μονής, τρεις από τις οποίες προσυπέγραψαν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και νόμους του 1924 και ερμηνευτικές διατάξεις του 1941 με τους οποίους η ελληνική πολιτεία αναγνώρισε τα αυτοκρατορικά χρυσόβουλλα του Βυζαντίου. Λεει χαρακτηριστικά ότι: <δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να κερδίσουμε την υπόθεση>. Για την εκτίμηση των ανταλασσώμενων ακινήτων επικαλείται τους ορκωτούς εκτιμητές. Ο πρόεδρος του Συνασπισμού για να αμφισβητήσει την κυριότητα της Μονής επικαλείται την τοποθέτηση καθηγητή Αρχαιολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και για να δείξει ότι τα 8.600 στρέμματα στο Δήμο Ακάνθου-Σταγείρων παραχωρήθηκαν παράνομα, την τοποθέτηση του Προϊσταμένου της 10ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων ότι στην έκταση αυτή υπάρχει κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος και δεν είναι δυνατή η μεταβίβασή του χωρίς γνωμάτευση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Ο Υφ. λέει ότι δεν έχει υπόψη του να έγινε κάποιος αποχαρακτηρισμός (δάσους ή αρχαιολογικού χώρου) και δηλώνει πρόθυμος να εξετάσει νέα στοιχεία.
Την ίδια μέρα (26-07-2007) ενεργοποιείται επίσημα η β' φάση ανταλλαγών, γιατί με αυτήν την ημερομηνία εκδίδεται η υπ'αριθμ. 16651 κοινή υπουργική απόφαση των υπουργών Αγ. Ανάπτυξης και Τροφίμων και Οικονομίας και Οικονομικών που αναθέτει στην ΚΕΔ τη διαδικασία ανταλλαγής της λίμνης < με διαθέσιμα κάθε μορφής εδαφοκάλυψης και χρήσεων γης ακίνητα του Δημοσίου αρμοδιότητας του Υπουργείου Αγρ. Αναπτυξης και Τροφίμων εκτός των Νομών Ξάνθης και Ροδόπης>. Όπως προκύπτει από την απόφαση αυτή το Δημόσιο δικαιολογεί την ανταλλαγή για τη διασφάλιση <κυρίως του Δημοσίου Συμφέροντος καθώς και του συναφούς με αυτό συμφέροντος των αλιαίων και των λοιπών παραγωγικών τάξεων της περιοχής, λαμβανομένης υπόψιν και τις δυνατότητας της περιοχής για ανάπτυξη οικολογικού και παραδοσιακού τουρισμού με βάση τη λίμνη >. Επίσης το υπουργείο Αγ. Ανάπτυξης και Τροφίμων δεσμεύεται ότι <θα εξασφαλίσει την ορθή διαχείριση του συστήματος Βιστωνίδας-Νταλιάνη με σκοπό τη σημαντική αύξηση της παραγωγικότητας και την εκμετάλλευση του συγκριτικού πλεονεκτήματος για την ανάπτυξη και παραγωγή βιολογικής αλιείας, διατηρώντας την υπάρχουσα εκεί, ως δηλωτική του Δημοσίου συμφέροντος κατάσταση εκμεταλλεύσεως αναπτύξεως και εμπλουτισμού της λίμνης>.
Κάποιες παραδοχές:
Δεν θα αμφισβητήσουμε το δικαίωμα των Μονών και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως και γενικά όλων των Εκκλησιών όλων των δογμάτων, να έχουν στην κυριότητά τους περιουσία. Δεν θα υπεισέλθουμε εξάλλου στο τεράστιο νομικό και ιστορικό ζήτημα της κυριότητας επί της λίμνης Βιστωνίδας και θα αποδεχθούμε χάριν της συζητήσεως τις γνωμοδοτήσεις των ειδικών. Με δεδομένο το ιδιοκτησιακό καθεστώς της λίμνης, κατανοούμε ότι το Ηγουμενοσυμβούλιο της Μονής Βατοπεδίου είχε καθήκον να υπερασπιστεί τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της Μονής. Τέλος, θα αναγνωρίσουμε, θα γνωστοποιήσουμε σε όσους δεν το γνωρίζουν και θα υπενθυμίσουμε σε όσους το γνωρίζουν ότι η Μονή υπήρξε μεγάλος ευεργέτης της χώρας και ιδιαίτερα των προσφύγων, προπάντων μάλιστα των προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στη Χαλκιδική. Σε εκδόσεις της Μονής, μεταξύ πολλών άλλων μεγάλων ευεργεσιών της Μονής, ο ενδιαφερόμενος θα βρει ότι το 1924 παραχώρησε στην ελληνική πολιτεία για την αποκατάσταση των προσφύγων της Ουρανούπολης, την Αμουλιανή, τα Ν. Ρόδα, τη Ν. Τρίγλια, τα Ν. Μουδανιά, τον Αγ. Μάμαντα, το χωριό Βατοπέδι μεγάλες εκτάσεις στην Ορμύλια και τρία μετόχια στη Νήσο Θάσο. Είναι λοιπόν τουλάχιστον αγνωμοσύνη να γκρινιάζουμε για κάποια οικόπεδα π.χ. στην περιοχή της Τρίγλιας, όταν τεράστιες εκτάσεις παραχωρήθηκαν από τη Μονή για να εγκατασταθούν πολλοί από τους σημερινούς Τριγλιανούς.
Η κριτική μας θα στραφεί σχεδόν αποκλειστικά στην ελληνική πολιτεία, η οποία προέβη σε μία πράξη η οποία φαίνεται πως ζημιώνει το συμφέρον του κράτους συνολικά αλλά και των τοπικών ειδικότερα.
Και το ζημιώνει γιατί:
Α. Η ανταλλαγή θα μπορούσε να μη γίνει καθόλου. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της ακατοίκητης νησίδας Κυρά- Παναγιάς στις Σποράδες, που ανήκει στην ιδιοκτησία της Μονής Μεγίστης Λαύρας. Η νησίδα είναι χαρακτηρισμένη ως περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και το ιδιοκτησιακό καθεστώς μένει μόνο στα χαρτιά. Την Κυρά-Παναγιά την χαίρονται οι επισκέπτες τις. Θα μπορούσε αναλόγως να παραμείνει στην ιδιοκτησία της Μονής η λίμνη και οι παραλίμνιες εκτάσεις, με ελάχιστες αρνητικές επιπτώσεις για τους κατοίκους αναλογικά προς όσα θα αποτελέσει τώρα το κοινωνικό σύνολο μέσω της ανταλλαγής τόσης μεγάλης και αξιοποιήσιμης περιουσίας του Δημοσίου. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι ήταν αίτημα των κατοίκων της παραλίμνιας περιοχής πόσοι είναι οι κάτοικοι αυτοί και ποιο το ύψος των παραγωγικών δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται στην περιοχής τους; Θα ήταν προτιμότερο να αναλάβει το Δημόσιο να ανακουφίσει οικονομικά τους ζημιούμενους κατοίκους και να ενισχύσει με άλλους τρόπους την παραγωγική τους δραστηριότητα. Και (γιατί όχι;) θα ήταν πολύ προτιμότερο να αφήσει τη Μονή να αξιοποιήσει η ίδια όση από την ιδιοκτησία της στην περιοχή θα μπορούσε στα πλαίσια του υφιστάμενου καθεστώτος του προστατευόμενου οικοσυστήματος της λίμνης βάσει της συνθήκης RAMSAR και του σεβασμού των αρχαιολογικών χώρων που βρίσκονται μέσα στα όρια της ιδιοκτησίας της. Πιθανότατα, θα προχωρούσε η Μονή και στην υλοποίηση του οράματός της για ένα <Βυζαντινό χωριό>, κάτι που θα ωφελούσε πιθανότατα και πολλαπλά και τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής.
Ποια είναι, αλήθεια, τα σχέδια του κράτους για την αξιοποίηση της περιουσίας που τώρα αποκτά στη λίμνη Βιστωνίδα και χάριν των οποίων, υποτίθεται, εκτίμησε ότι είναι συμφέρουσα για το Δημόσιο η ανταλλαγή στην οποία προέβη; Δε θα έπρεπε να είχε ήδη κάποια διαμορφωμένα σχέδια και να τα έχει κοινοποιήσει τους τοπικούς φορείς και την ελληνική κοινωνία, ώστε να διακαιολογήσει και την απόφαση αυτής;
Β. Η ανταλλαγή γίνεται σε τιμές που δεν αντιστοιχούν στην αγοραστική αξία των ακινήτων, όπως όλοι αντιλαμβάνονται. Επομένως, το Δημόσιο θα βγει διπλα ζημιωμένο: και γιατί προβαίνει σε μία αχρείαστη και ασύμφορη ανταλλαγή και γιατί ανταλλάσει ακίνητα άνισης αξίας. Ποιος θα απολογηθεί για τη ζημία αυτή; Αναλογίζονται οι ευθύνοντες τις πολιτικές τους ευθύνες;
Γ. Η ανταλλαγή θα μπορούσε να γίνει σε χρήμα και όχι σε ακίνητα. Θα μπορούσε να αποζημιώσει δηλαδή το δημόσιο τη Μονή σε τιμές αυτών που τώρα αποτιμώνται τα ακίνητα που ανταλλάσει με τη λίμνη, δηλαδή πολύ χαμηλότερες της πραγματικής αξίας των ακινήτων που τώρα θα στερηθεί το δημόσιο. Αυτό, φυσικά, θα προϋπόθεται και τη συναίνεση της Μονής. Ας εξηγήσει λοιπόν στην κοινή γνώμη το υπουργείο Οικονομικών γιατί δεν πρόκρινε και δεν προχώρησε σε αποζημιώσεις αλλά σε ανταλλαγή.
Δ. Η ανταλλαγή θα μπορούσε να γίνει σε χρήμα που θα κατέβαλαν οι θιγόμενοι Δήμοι, ώστε να κρατήσουν αυτοί τα παραχωρούμενα κτήματα και οικόπεδα, για να τα χρησιμοποιήσουν για τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Αυτό προτάθηκε ήδη από το Δήμο Ακάνθου-Σταγείρων και δεν έγινε αποδεκτό.
Τελικά γιατί η πολιτεία συναίνεσε σε αυτήν την ανταλλαγή; Νομίζουμε ότι το κόστος της ανταλλαγής και το οικονομικό και το κοινωνικο και το περιβαλλοντικό είναι πολύ υψηλότερο. Ίσως ακόμη και το πολιτικό κόστος να αποδειχθεί δυσβάσταχτο.

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2008

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ-<<ΣΕΓΑ Α.Ε.>>


Η ιστορία ξεκίνησε το 1965 όπου η Μονή Ξενοφώντος, υπέβαλε αίτηση αναγνώρισης ιδιοκτησίας της επίδικης έκτασης (53.000 στρέμματα) στο αρμόδιο Υπουργείο, το οποίο με τη σειρά του, παραπέμπει την υπόθεση στη Διεύθυνση Δασών Πολυγύρου για το Δασαρχείο Πολυγύρου, ώστε να κάνει τη σχετική έρευνα.


Η έρευνα αυτή πάγωσε μέχρι το 1971 αφού το πόρισμα του Δασαρχείου δεν ήταν θετικό για το μοναστήρι, το οποίο επανέρχεται με νέα αίτηση την ίδια χρονιά και το 1973 ο Δασάρχης Πολυγύρου συντάσσει νέα αναφορά η οποία αναγνωρίζει ιδιοκτήτρια της επιδίκου έκτασης τη Μονή Ξενοφώντος. Με τη σειρά του ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας της Χούντας αναγνωρίζει το Νοέμβρη του ’73 διοικητικά ιδιοκτήτρια την Μονή Ξενοφώντος της εν λόγω έκτασης.


Στη συνέχεια, η Μονή Ξενοφώντος, πουλάει την ίδια χρονιά την έκταση στην «ΣΕΚΑ Α.Ε», επιχείρηση του Ομίλου «Βαρδινογιάννη». Μέσα στην επίδικη έκταση συμπεριλαμβάνονται και 13.200 στρέμματα ιδιοκτησίες των Κοινοτήτων Αγίου Νικολάου και Νικήτης.


Σημειωτέο ότι είναι μέσα και όλα τα νησιά απ’ τον Όρμο Παναγιάς μέχρι και την Βουρβουρού.


Λεπτομέρειες στο σχετικό σκαρίφημα.


Μόλις έγιναν γνωστά τα παραπάνω απ’ τους κατοίκους του Αγίου Νικολάου και της Βουρβουρούς, ξεκίνησαν αντιδράσεις με συλλαλητήρια για να ανατραπεί η απόφαση του Υπουργού.


Έτσι, στις 04/04/1974, ανεκλήθη η απόφαση που θεωρούσε ιδιοκτήτρια την Μονή από το Υπουργείο και η εν λόγω έκταση χαρακτηρίζεται Δημόσια εκτός βέβαια των 13.200 στρεμμάτων που ήταν των κατοίκων.


Από το 1974 μέχρι και σήμερα, ξεκίνησε ένα δικαστικός αγώνας απ’ την Μονή Ξενοφώντος και τη «ΣΕΚΑ Α.Ε», ενάντια στο Δημόσιο. Επιπλέον δικαστικά παρεμβαίνει και η Μονή «Σίμωνος Πέτρα» η οποία, ισχυρίζεται (!) ότι στην επίδικη έκταση τα 30.000 στρέμματα ανήκουν σ’ αυτήν.


Εμείς οι κάτοικοι, από την αρχή πιέζαμε τις κυβερνήσεις για «νομοθετική ρύθμιση», γνωρίζοντας ότι η δικαστική οδός και χρονοβόρα είναι αλλά και πολλές φορές λειτουργεί σε βάρος μας αφού το χρήμα εξαγοράζει και συνειδήσεις.


Να σημειώσουμε ότι οι κινητοποιήσεις των κατοίκων ήταν αυτές που ανάγκασαν τότε την κυβέρνηση να αναδιπλωθεί.


Η τελευταία κινητοποίηση που έγινε, ήταν το 1995, όταν δικαζόταν η ένδικος αγωγή στον Πολύγυρο (κλείσαμε τους δρόμους με τρακτέρ και αυτοκίνητα)


Να πούμε ότι η Μονή Ξενοφώντος απ’ τη μεριά της, επικαλείται κάποιο χρυσόβουλα και μολυβδόβουλα αυτοκρατόρων τα «οποία» όμως δεν έχει παρουσιάσει, αφού όπως λένε «κάηκαν» σε κάποιες πυρκαγιές.


Ουσιαστικά, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο απ’ τη μεριά τους. Το ίδιο και για την Μονή «Σίμωνος Πέτρα» .


Την όλη υπόθεση τη στηρίζουν στην ύπαρξη ενός μετοχιού «Ξενοφωντικού» που ήταν στην περιοχή Β-Δ του Όρμου της Παναγιάς 800 στρέμματα, το οποίο απαλλοτριώθηκε το 1929 από τον Βενιζέλο και μοιράσθηκε στους κατοίκους του Αγίου Νικολάου (σκαρίφημα).


Τον επόμενο Μάϊο (2008) γίνεται το δικαστήριο στο Πρωτοδικείο Πολυγύρου το οποίο θα εξετάσει πλέον την ουσία, με βάση την εισηγητική έκθεση εξέτασης μαρτύρων που ξεκίνησε από το 1997.


Τελειώνοντας, να πούμε ότι έγιναν προσπάθειες –κατά καιρούς- προσέγγισης από την «ΣΕΚΑ Α.Ε» στις Κοινότητές μας να τα βρούμε!


Μας διαβεβαιώνουν ότι αν κερδίσουν την υπόθεση θα μας κάνουν δωρεά τις ιδιοκτηρίσες μας και έτσι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα!


Στην επίδικο έκταση βρίσκεται η περιοχή από τον Όρμο Παναγιάς μέχρι τη Βουρβουρού από τη μία και από την Κωβιού ως τα Λαγόμαντρα περίπου απ’ την άλλη.



ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ (ΔΑΣΟΚΤΗΜΑΤΑ )ΣΤΗ ΣΙΘΩΝΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΉΣ



ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ


2201/1920



8.000 στρ. Μονή Διοχιαρείου 1924 Συκιά


7.500 στρ. Μονή Λαύρας 1924 Συκιά


16.500 στρ. Μονή Κωσταμονίτου 1927 Τριπόταμος


17.000 στρ Μονή Παντοκράτορος 1927 Αζάπικο


37.000 στρ. Μονή Ξηροποτάμου 1928 Σάρτη


7.000 στρ Μονή Αγίου Παύλου 1930 Σάρτη


10.000 στρ. Μονή Γρηγορίου 1930 Μαρμαράς


4000 στρ. Μονή Βατοπεδίου 1931 Βατοπέδι


17.000 στρ. Μονή Ζωγράφου 1932 Κωνωπάδες Αγ.Νικολάου


5.500 στρ. Μονή Κουτλουμουσίου 1933 Κωνωπάδες Αγ.Νικολάου


8000 στρ. Μονή Διονυσίου 1937 Καλαμίτσι


10.000 στρ. Μονή Αγίου Παύλου 1937 Κριαρίτσι.



Σύνολο 139.500 στρέμματα




Η επίδικη έκταση που διεκδικεί η «ΣΕΚΑ Α.Ε» είναι 53.600 στρέμματα.



Στην εν λόγω έκταση τα 13.600 στρέμματα είναι ιδιοκτησίες κατοίκων Αγίου Νικολάου – Νικήτης.



ΑΡΧΕΙΟ
ΔΕΛΤΙΩΝ ΤΥΠΟΥ


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Ουρανούπολη 12/6/2008


Συναυλία διαμαρτυρίας διοργανώνουν οι πολίτες και οι τοπικοί φορείς της Χαλκιδικής το Σάββατο 28 Ιουνίου 2008 και ώρα 21.30 στην Ουρανούπολη (στην παραλία κάτω από τον βυζαντινό Πύργο) Η συναυλία έχει στόχο να δημοσιοποιήσει για μια ακόμη φορά με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την αντίθεση της κοινωνίας της Χαλκιδικής για την καταπάτηση (με νομιμοφανείς διαδικασίες), δασικών και δημοσίων εκτάσεων και ιδιωτικών ιδιοκτησιών (εντός κι εκτός σχεδίου πόλεως) απ’ τα Μοναστήρια του Ά. ΌρουςΟι δασικές εκτάσεις δεν ανήκουν σε κανέναν. Είναι περιουσία όλου του ελληνικού λαού. Να ανακληθεί ο αποχαρακτηρισμός τους και να ακυρωθούν τα συμβόλαια (ανταλλαγής)Ιδιοκτησίες Δημοσίου δεν έχει κανείς δικαιοδοσία να χαρίζει σε Μοναστήρια. Κι αυτές ανήκουν σ’ όλους μας.Η ιδιωτική μας περιουσία (πατρώα γη: οικόπεδα, αγροτεμάχια -καλλιεργήσιμες εκτάσεις, οικήματα, κατοικίες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ιδιωτικές μονάδες camping, κτηνοτροφικές μονάδες κτλ) δηλωτική της ιστορικής μας εντοπιότητας και μ’ αταλάντευτους οικογενειακούς δεσμούς απειλείται.Οι καλλιτέχνες που προσφέρονται αφιλοκερδώς και που θα συμβάλουν στην πολυετή συλλογική προσπάθεια των πολιτών της Χαλκιδικής είναι Γιώργος Καζαντζής και η συνεργάτης του Δέσποινα ΠαγιούλαΓιώργος Σταυριανός και οι συνεργάτες του Ντίνα Γιακουμάκου και Κώστας ΤζιαγκούλαςΕυγένιος Δερμιτάσογλου και Γιάννης ΜίτσηςΠαύλος ΠαυλίδηςΛίζοςPatsarricaΤην συναυλία διοργανώνουνΣύλλογος Φίλων Κτηματικής Περιοχής ΟυρανούπολιςΤοπικό Συμβούλιο Ουρανούπολης Δήμου Σταγείρων ΑκάνθουΔιαδημοτική Κίνηση <χαλκιδική sos>Αλιευτικοί Σύλλογοι ΧαλκιδικήςΕπιτροπή Ενεργών Πολιτών Βορείου ΧαλκιδικήςΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ Μίτιντζης Τρύφων (Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Ουρανούπολης τηλ. 23770-71274 & 6973051789Ζουμπάς Γιώργος (Μέλος Γραμματείας Ενεργών Πολιτών τηλ. 697833129Μάλαμα Κυριακή (Μέλος Διαδημοτικής Κίνησης «Χαλκιδική SOS» ) τηλ 6944625178Μουτζίκης Πέτρος (Πρόεδρος Σωματείου Επαγγελματιών Ουρανούπολης) τηλ. 6944262284ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥΤΗΛΕΟΡΑΣΗ & ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ SUPERΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 20/03/2008Της: «ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ»ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ SOSΝΕΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΜΟΝΑΧΩΝ ΤΟΥ Α. ΟΡΟΥΣ ΣΕ ΓΗ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑΠανχαλκιδικιώτικο Συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, πραγματοποιεί η Διαδημοτική Κίνηση ΠολιτώνΧαλκιδικής και η Ομοσπονδία παράκτιων αλιέων Χαλκιδικής με τη συμμετοχή των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, το Σάββατο 29 Μαρτίου 2008, στις 08:30΄ π.μ στην Ουρανούπολη – ΧαλκιδικήςΟι κάτοικοι της Χαλκιδικής, διαμαρτύρονται για τις συνεχιζόμενες καταπατήσεις (με νομιμοφανείς διαδικασίες), δασικών και δημοσίων εκτάσεων και ιδιωτικών ιδιοκτησιών (εντός κι εκτός σχεδίου πόλεως) απ’ τα Μοναστήρια του Άθω (Κουτλουμουσίου, Αγ. Διονυσίου, Βατοπεδίου, Ξενοφώντος, Σίμωνος πέτρας κτλ).καθώς επίσης και για την πρωτοφανή μεθόδευση της αθωνικής πολιτείας που με προκάλυμμα την <<οικολογική ευαισθησία του υ.π.ε.χ.ω.δ.ε.>> ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ να εξορίσει τους παράκτιους αλιείς δια παντός επεκτείνοντας την περιοχή Natura 2000 «Χερσόνησος Άθως» στα πεντακόσια μέτρα από την ακτή του Αγίου Όρους.Με την αρωγή φορέων, λοιπών συλλόγων και την υποστήριξη των Δήμων , αξιώνουν με πολιτική παρέμβαση την ακύρωση κάθε γενόμενης έως και σήμερα συμβολαιογραφικής πράξης ή παραχώρησης που αφορά σε καθένα απ’ τα 90.000 στρέμματα γης.Τα μέλη της Διαδημοτικής Κίνησης Πολιτών Χαλκιδικής, αρνούνται να υποκύψουν σε αποφάσεις επικυρωμένες από βυζαντινά χρυσόβουλα, οθωμανικά μολυβδόβουλα και Χουντικά Υπουργεία!!!· Οι δασικές εκτάσεις δεν ανήκουν σε κανέναν. Είναι περιουσία όλου του ελληνικού λαού.· Ιδιοκτησίες Δημοσίου δεν έχει κανείς δικαιοδοσία να χαρίζει σε Μοναστήρια. Κι αυτές ανήκουν σ’ όλους μας.· Δημοτικές Ιδιοκτησίες όπως σχολεία, παιδικοί σταθμοί, κατασκηνώσεις της «Πρόνοιας», γήπεδα και κεντρικές πλατείες αξιώνονται δικαστικά από τις Μονές…Γιατί? Παιδιά, υπερήλικες, αθλητές και περίοικοι πού θα πάνε?· Η ιδιωτική μας περιουσία (πατρώα γη: οικόπεδα, αγροτεμάχια -καλλιεργήσιμες εκτάσεις-, οικήματα, κατοικίες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ιδιωτικές μονάδες camping, κτηνοτροφικές μονάδες κτλ) δηλωτική της ιστορικής μας εντοπιότητας και μ’ αταλάντευτους οικογενειακούς δεσμούς απειλείται.Τους φυσικούς πόρους που για αιώνες οι κάτοικοι της Χαλκιδικής εκμεταλλεύονται με σεβασμό και μέτρο δεν μπορεί τους στερήσει καμία εφήμερη <<συνεργασία>> ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ-Α. ΟΡΟΥΣ Αυτό θα σημάνει την οικονομική εξαθλίωση των παράκτιων αλιέων και τον βέβαιο αφανισμό τους.Για λεπτομέρειες και εκτενή πληροφόρηση αναφορικά με ιστορικά και άλλα στοιχεία των διεκδικούμενων περιοχών στοBlog: http://chalkidiki-sos.blogspot.com/Με εκτίμησηΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗΠΟΛΙΤΩΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗΣΔΗΜΟΥΣΤΑΓΕΙΡΩΝ-ΑΚΑΝΘΟΥ ΝΟΜΟΥ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗ 6/2/2008


Εμείς οi κάτοικοι του δ/δ Ουρανούπολης την Πέμπτη 14/2/08 κατεβαίνουμε μαζικά και αγωνιστικά στην Αθήνα στην Βουλή των Ελλήνων στις 12.00 για να διατρανώσουμε το δίκαιο αίτημά μας. Την οριστική επιστροφή των 8.608 στρεμμάτωνπου περικλείουν το χωριό μας και τα οποία εκχώρησε με περίεργες και παράνομες διαδικασίες το Ελληνικό Δημόσιο στην Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους.




ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ»ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ


Σε δυναμική παράσταση διαμαρτυρίας εντός του Αγίου Όρους προχώρησαν πριν από λίγο Χαλκιδικιώτες και Χαλκιδικιώτισες διαμαρτυρόμενοι για την πρωτοφανή καταπάτηση και συνεχιζόμενη διεκδίκηση δασικών και δημοσίων εκτάσεων καθώς και ιδιωτικών ιδιοκτησιών (εντός και εκτός σχεδίου πόλεως) από Μοναστήρια της Αθωνικής Πολιτείας.Αγανακτισμένοι οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής και τα μέλη της Διαδημοτικής Κίνησης Πολιτών Χαλκιδικής (Χαλκιδική SOS) μετά από συγκέντρωση στην Ουρανούπολη και πορεία διαμαρτυρίας στην Πύλη του Αγίου Όρους (Μονή Ζυγού) πέρασαν τα σύνορα της Αθωνικής Πολιτείας και προέβησαν σε καθιστική διαμαρτυρία εντός της.«Να τερματιστεί η παραβίαση του άβατου των οικογενειακών μας περιουσιών» αξίωσαν άνδρες και γυναίκες που με την αρωγή φορέων, συλλόγων και Δημοτικών Αρχών της Χαλκιδικής ζητούν την άμεση κι αποτελεσματική παρέμβαση της πολιτείας.Τα μέλη της Διαδημοτικής Κίνησης Πολιτών Χαλκιδικής, αρνούνται να υποκύψουν σε αποφάσεις επικυρωμένες από βυζαντινά χρυσόβουλα, οθωμανικά μολυβδόβουλα και Χουντικά Υπουργεία!!!· Οι δασικές εκτάσεις δεν ανήκουν σε κανέναν. Είναι περιουσία όλου του ελληνικού λαού. Να ανακληθεί ο αποχαρακτηρισμός τους.· Ιδιοκτησίες Δημοσίου δεν έχει κανείς δικαιοδοσία να χαρίζει σε Μοναστήρια. Κι αυτές ανήκουν σ’ όλους μας.· Δημοτικές Ιδιοκτησίες όπως σχολεία, παιδικοί σταθμοί, κατασκηνώσεις της «Πρόνοιας», γήπεδα και κεντρικές πλατείες αξιώνονται δικαστικά από τις Μονές…Γιατί? Παιδιά, υπερήλικες, αθλητές και περίοικοι πού θα πάνε?· Η ιδιωτική μας περιουσία (πατρώα γη: οικόπεδα, αγροτεμάχια -καλλιεργήσιμες εκτάσεις-, οικήματα, κατοικίες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ιδιωτικές μονάδες camping, κτηνοτροφικές μονάδες κτλ) δηλωτική της ιστορικής μας εντοπιότητας και μ’ αταλάντευτους οικογενειακούς δεσμούς απειλείται.ΟΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΕΙΣ ΚΙ ΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝΜονή Κουτλουμουσίου 4.500 στρ. Δήμος ΤορώνηςΜονή Ξενοφώντος 53.000στρ. Δήμος ΣιθωνίαςΜονή Βατοπεδίου 8.608στρ. Δήμος Σταγείρων- ΑκάθνθουΜονή Διονυσίου 15.400στρ. Δήμος ΟρμύλιαςΜονή Βατοπεδίου 12 οικόπεδα Δήμος ΚαλλικράτειαςΓια λεπτομέρειες και εκτενή πληροφόρηση αναφορικά με ιστορικά και άλλα στοιχεία των διεκδικούμενων περιοχών στοBlog: http://chalkidiki-sos.blogspot.com/Παρακαλείστε για την ΑΜΕΣΗ δημοσιοποίηση του γεγονότος.Με εκτίμησηΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗΠΟΛΙΤΩΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ6944625178(ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΛΑΜΑ)E-MAILmailto:E-MAILchalkidiki.sos@gmail.com


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Της: «ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ»


ΜΟΝΑΧΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΦΙΛΕΤΑ ΓΗΣ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ


Συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, πραγματοποιεί η Διαδημοτική Κίνηση Πολιτών Χαλκιδικής με τη συμμετοχή των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, την Τρίτη 08 Ιανουαρίου 2008, στις 10:30΄΄ π.μ στην Ουρανούπολη – Χαλκιδικής (πύλη Αγίου Όρους – Μονή Ζυγού).
Οι κάτοικοι της Χαλκιδικής, διαμαρτύρονται για την καταπάτηση (με νομιμοφανείς διαδικασίες), δασικών και δημοσίων εκτάσεων και ιδιωτικών ιδιοκτησιών (εντός κι εκτός σχεδίου πόλεως) απ’ τα Μοναστήρια του Άθω (Κουτλουμουσίου, Αγ. Διονυσίου, Βατοπεδίου, Ξενοφώντος κτλ).
Με την αρωγή φορέων, λοιπών συλλόγων και την υποστήριξη των Δήμων Τορώνης, Σιθωνίας, Σταγείρων-Ακάνθου, Ορμύλιας κτλ, αξιώνουν την ακύρωση κάθε γενόμενης έως και σήμερα συμβολαιογραφικής πράξης ή παραχώρησης που αφορά σε καθένα απ’ τα 82.300 στρέμματα γης.
Τα μέλη της Διαδημοτικής Κίνησης Πολιτών Χαλκιδικής, αρνούνται να υποκύψουν σε αποφάσεις επικυρωμένες από βυζαντινά χρυσόβουλα, οθωμανικά μολυβδόβουλα και Χουντικά Υπουργεία!!!
· Οι δασικές εκτάσεις δεν ανήκουν σε κανέναν. Είναι περιουσία όλου του ελληνικού λαού. Να ανακληθεί ο αποχαρακτηρισμός τους.
· Ιδιοκτησίες Δημοσίου δεν έχει κανείς δικαιοδοσία να χαρίζει σε Μοναστήρια. Κι αυτές ανήκουν σ’ όλους μας.
· Δημοτικές Ιδιοκτησίες όπως σχολεία, παιδικοί σταθμοί, κατασκηνώσεις της «Πρόνοιας», γήπεδα και κεντρικές πλατείες αξιώνονται δικαστικά από τις Μονές…Γιατί? Παιδιά, υπερήλικες, αθλητές και περίοικοι πού θα πάνε?
· Η ιδιωτική μας περιουσία (πατρώα γη: οικόπεδα, αγροτεμάχια -καλλιεργήσιμες εκτάσεις-, οικήματα, κατοικίες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ιδιωτικές μονάδες camping, κτηνοτροφικές μονάδες κτλ) δηλωτική της ιστορικής μας εντοπιότητας και μ’ αταλάντευτους οικογενειακούς δεσμούς απειλείται.
ΟΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΕΙΣ
ΚΙ ΟΙ
ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ
ΤΩΝ
ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ
Μονή Κουτλουμουσίου 4.500 στρ. Δήμος Τορώνης
Μονή Ξενοφώντος 53.000στρ. Δήμος Σιθωνίας
Μονή Βατοπεδίου 8.608στρ. Δήμος Σταγείρων- Ακάθνθου
Μονή Διονυσίου 15.400στρ. Δήμος Ορμύλιας
Μονή Βατοπεδίου 12 οικόπεδα Δήμος Καλλικράτειας
Για λεπτομέρειες και εκτενή πληροφόρηση αναφορικά με ιστορικά και άλλα στοιχεία των διεκδικούμενων περιοχών στο
Blog: http://chalkidiki-sos.blogspot.com/
Παρακαλείστε για την δημοσιογραφική κάλυψη
Με εκτίμηση