Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2008

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ !!!

ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
Οκτώβριος 2007, χρόνος 4ος, αριθμ. φυλλ. 40
Γράφουν οι: Απόστολος Μαμόγλου και Απόστολος Χαραλαμπίδης, καθηγητές
Τα γεγονότα:
Από το 1922 υπάρχει αμφισβήτηση της λίμνης Βιστωνίδας-Νταλιάνη <με τις επ'αυτής νησίδες και την περί αυτήν εκτάσεις> μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της Ι.Μ. Βατοπεδίου. Η μονή υποστηρίζει ότι ουδέποτε τα επίδικα εδάφη ανήκαν στο ελληνικό δημόσιο και ότι η λίμνη και οι όχθες τις περιήλθαν σε αυτήν, <από αμνημονεύτων χρόνων αναγομένων γραπτώς στο 1080 μ.Χ., πέραν της παλιάς παραδόσεως αναγομένης στον 5ον αιώνα μ.χ.> και συγκεκριμένα ότι τις έχουν παραχωρηθεί ήδη <με χρυσόβουλλους λόγους> του αυτοκράτορα Νικηφόρου Βοτανειάτη από το 1080 του Ανδρονίκου του Γ του Παλαιολόγου του 1329, του Ιωάννη του Παλαιόλογου το 1357 και του Σέρβου του ηγεμόνα του Ιωάννη Ουγκλέση το 1371, όταν η περιοχή ανήκε στη Σερβία. Επίσης η μονή επικαλείται συνοδικά έγγραφα και πατριαρχικά συγγίλλια Πατριαρχών της Κων/λεως.
Μέρος της έκτασης αυτής είναι υγροβιότοπος και προστατεύεται από τη συνθήκη Ramsar, κάποια έκταση είναι καλλιεργήσιμη και υπάρχουν και κάποια χέρσα τμήματα που χρησιμοποιούνται ως βοσκότοποι. Ανάμεσα σε αυτές τις εκτάσεις υπάρχουν ερείπια της ρωμαϊκής και βυζαντινής Αναστασιούπολης καθώς και ατείχιστος βυζαντινός οικισμός. Η Δ/νση Αγροτικής Ανάπτυξης θεωρεί το 80% της περιοχής εκμεταλλεύσιμη, ενώ η μονή τη χαρακτηρίζει βάλτους και έλη. Η Μονή αποσπά δύο θετικές για τΙς ίδιες γνωματευτικές αποφάσεις (26/3-12-1998, 17/18-7-2002) του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων του Υπουργείου Οικονομικών, τις οποίες έκαναν αποδεκτές με υπουργικές αποφάσεις οι υφυπουργοί Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ (5/2/1999) και Φωτιάδης (5/8/2002) και μία τρίτη σύσταση του ιδίου συμβουλίου (46/28-12-2002) να μην προβάλει το δημόσιο δικαίωμα κυριότητας στην εν λόγω περιοχή η οποία έγινε και αυτή αποδεκτή με υπουργική απόφαση στις 4-6-2003 η οποία αναγνωρίζει την κυριότητα της Μονής <επί της λίμνης Βιστωνίδας και των οχθών αυτής στους Νομούς Ξάνθης και Ροδόπης όποιας έκτασης και αν είναι αυτή> (!;).
15 Ιανουαρίου 2003
Η Μονή (πιθανότατα για να ξεκαθαρίσει το εύρος της ιδιοκτησίας της δικαστικά) καταθέτει αγωγή κατά του Δημοσίου διεκδικώντας την αναγνώριση της κυριότητας της επί της λίμνης Βιστωνίδας, του ιχθυοτροφείου των Αγ. Θεοδώρων και νησίδων Αντά-Μπουρού, Αγ. Νικολάου και Παναγιάς Παντάνασσας και των παραλίμνιων όχθων συνολικής έκτασης 27.500στρ. (23.500 από το Ν. Ροδόπης και 4.000 από το Ν. Ξάνθης).
Σεπτέμβριος 2003
Οι εκπρόσωποι της μονής σε συνέντευξη στον τοπικό τύπο (<Θρακική αγορά>) μιλούν για δημιουργία ενός τόπου προσκυνήματος στην περιοχή, για ένα πρότυπο οικοτουριστικό συγκρότημα με χαρακτήρα θρησκευτικό και με τίτλο < βυζαντινό χώριο>. Εξηγούν ότι κινούνται δικαστικά για να κατοχυρώσουν επιτέλους τα δικαιώματά τους από το 1080 και εξής και να προχωρήσουν στην αξιοποίηση της περιοχής με κτίσιμο < του Βυζαντινού χωριού>. Δικαιολογούν επί την αρκετά χρόνια αδράνεια της περιοχής λόγω αποδυνάμωσης της. (είχαν απομείνει ελάχιστοι γέροντες μοναχοί) και την ενεργοποίησης της τώρα λόγω της ενίσχυσης της αδελφότητας (η μονή από ιδιόρρυθμη έγινε κοινοβιακή και επανδρώθηκε από 20-25 μοναχούς). Στα συγκεκριμένα εδάφη υπάρχουν και εκτάσεις που παραχωρήθηκαν σε ακτήμονες αγρότες, αλλά ο δικηγόρος της Μονής (Ζαφείρης Μέκος) τονίζει ότι αυτή βάσει του αγροτικού κώδικα (αρθρ. 242) δε θα θιγούν καθόλου γιατί, εφόσον η μονή κερδίσει τη δίκη, το ελληνικό δημόσιο απλώς θα τους αποζημιώσεις για τις εκτάσεις αυτές. Διαβεβαιώνουν ακόμη ότι και για τους βοσκότοπους θα βρεθεί κάποια λύση ώστε να μη χάσουν τις κοινοτικές επιδοτήσεις και γενικότερα ότι θα σεβαστούν τις συνθήκες που προστατεύουν την περιοχή (<ακόμα και το τελευταίο κουνούπι>). Ο δικηγόρος του Δημοσίου (Γεώργιος Πεταλωτής) αναγνωρίζει πως όλοι ήξεραν ότι η Μονή είχε κάποια δικαιώματα στην περιοχή του Πόρτο Λάγους με το εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου και κάποια διακαιώματα στη λίμνη Βιστωνίδα αλλά σημειώνει ότι από τα δικαιώματα αυτά μέχρι τα 27.500 στρ. υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση. Εκτιμά ότι υπέρ της Μονής εισήγησης του Συμβουλίου του Κράτους και της κεντρικής Διοίκησης της αντιδικίας της Μονής με το Συνεταιρισμό των αλιέων σε σχέση με τη λίμνη, άνοιξε την όρεξη της Μονής για ευρύτερες διεκδικήσεις. Θεωρεί θολούς τους τίτλους που επικαλείται η Μονή.
22 Οκτωβρίου 2003
Με παρέμβαση του ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ξάνθης επισημαίνει στο Υπουργείο ότι οι αποφάσεις αυτές στηρίχτηκαν σε ελλιπείς εκθέσεις των τοπικών υπηρεσιών δημοσίων κτημάτων με πλήρη αποδοχή των ισχυρισμών της μονής χωρίς να ληφθούν υπόψη τα στοιχεία που υπάρχουν κατά τόπους, ιδιαίτερα στις οικίες μητροπόλεις, ούτε και γνωμοδοτήσεις του συμβουλίου του κράτους που έκριναν πάντα προβαλλόμενες από τη Μονή διεκδικήσεις. Μετά την παραπάνω παρέμβαση στις 30 Απριλίου ο υφυπουργός Οικονομικών Απόστολος Φωτιάδης ανακαλεί τις προηγούμενες αποφάσεις και επανεισάγει προς κρίση την υπόθεση στο γνωμοδοτικό συμβούλιο δημοσίων κτημάτων.
Νοέμβριος 2003
Εκδικάζεται στο Πρωτομελές Πρωτοδικείο Ροδόπης, η αγωγή που κατέθεσε η Μονή σε βάρους του Ελληνικού Δημοσίου. Στο δικαστήριο το Δημόσιο υπερασπίζεται την κυριότητα του με την συνδρομή παρέδρου του ελληνικού δημοσίου του Κράτους τοπογράφου και του Εφόρου Βυζαντινών Αρχαιοτήτων της Περιφέρειας Α.Μ.Θ. Μετά τις εκλογές του 2004 και την επικράτηση της ΝΔ με την υπ'αριθμ απόφαση 26/20-5-3005 γνωμοδότησης του το γνωμοδοτικό συμβούλιο δημοσίων κτημάτων γνωμοδοτεί ότι (<δεν συντρέχει λόγος επανεξέτασης>) των παλαιότερων γνωμοδοτήσεών του. Ο νέος υπουργός Οικονομικών Αλογοσκούφης (ΝΔ) με απόφασή του (7-6-2004) κάνει αποδεκτή την τελευταία γνωμάτευση δηλ. ότι δε χρειάζεται να επανακριθεί η υπόθεση από το γνωμοδοτικό συμβούλιο του Υπουργίου όπως ζητούσε ο πρώην Υφυπ. Απ. Φωτιάδης και αποδέχεται ως ισχυρές τις προηγούμενες γνωμοδοτήσεις που αναγνωρίζουν την κυριότητα της Μονής στη λίμνη και τη γύρω περιοχή έπειτα από διαμάχη ενός αιώνα περίπου, δίχως να έχει στα χέρια έστω μία απόφαση δικαστηρίου και παρά το γεγονός ότι την αγωγή κίνησε το μοναστήρι. Έτσι στις 25-6-2004 και ενώ εκκρεμεί η απόφαση του δικαστηρίου κατατίθεται κοινή δήλωση της ενάγουσας Μονής και του ελληνικού δημοσίου ( με εντολή του υφυπουργού Π. Δούκα) ότι δεν επιθυμούν την έκδοση απόφασης!
Ιούλιος 2004
Οι πρόεδροι των δικηγορικών συλλόγων Ξάνθης-Ροδόπης και Αλεξανδρούπολης στέλνουν επιστολή διαμαρτυρίας στον υφυπ. Οικονομικών Π. Δούκα (ΝΔ). Με την επιστολή επισημαίνουν ότι στις εκτάσεις αυτές περιλαμβάνονται πράγματα μη δεκτικά κυριότητας και κατοχής από κανέναν ( δηλαδή λίμνη, εκβολές ποταμών αρχαιολογικοί χώροι, κοινόχρηστες εκτάσεις). Επίσης περιλαμβάνονται περιοχές αναδασμών, παραχωρήσεις ακινήτων σε ακτήμονες, καθώς και εκτάσεις που ανήκουν στους ΟΤΑ της περιοχής. Οτι οι τίτλοι που επικαλείται η Μονή (χρυσόβουλα, σιγίλλια) ουδέποτε προσκομίσθηκαν σε πρωτότυπα δεν μπορούν να εφαρμοστούν επί του εδάφους ενώ τεχνηέντως αποκρύπτονται τα έγγραφα που διευκρινίζουν ότι τα δικαιώματα της Μονής στο ναϊδριο του Αγ. Νικολάου. Αναφέρονται σε φήμες ότι το Υπουργείο έχει λάβει απόφαση να μην προβάλει το ελληνικό δημόσιο δικαιώματα επί των διεκδικούμενων εκτάσεων (αγνοούν προφανώς τις προ μηνός ειλημμένες αποφάσεις του Γ. Αλογοσκούφη) προειδοποιούν για πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες.
9 Δεκεμβρίου 2004:
Με την υπ'αριθμ. 15 γνωμοδότηση του το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους αποδέχεται και κρίνει ορθές και σύννομες όλες τις προαναφερθείσες υπουργικές αποφάσεις. Μετά τη νομική δικαίωσή της η Μονή αλλάζει προσανατολισμό: επιδιώκει τώρα ανταλλαγή της λίμνης και των γύρω άπαυτη εκτάσεων με άλλα ακίνητα του δημοσίου, προκειμένου να παραχωρήσει στο δημόσιο τη λίμνη. Ο λόγος πια δεν είναι για 27.500 στρ. αλλά για 48.000 στρ. (45.000 της λίμνης Βιστωνίδας και 3.000 της λίμνης Νταλιάνη). Το παράδοξο είναι ότι το δημόσιο αποδέχεται την ανταλλαγή αυτή, αναθέτει σε ορκωτούς εκτιμητές την εκτίμηση της αξίας της λίμνης και της παραλίμνιας περιοχής, οι οποίοι εκτιμούν την αξία της στα 60 εκατομμύρια, και δέχεται να παραχωρήσει στη Μονή ανάλογης αξίας ακίνητα του δημοσίου εκτός των Νομών Ροδόπης και Ξανθής. Έτσι ξεκινά μια διαδικασία ανεύρεσης των κατάλληλων ακινήτων που είναι πρόθυμο το δημόσιο να παραχωρήσει και να αποδεχθεί η Μονή. Στην διαπραγμάτευση μπαίνουν ακίνητα στο Νομό Θεσσαλονίκης (στους Δήμους Μίκρας, Πανοράματος, Θερμαΐκού, Θέρμης, Ωραιοκάστρου και στη Νεά Μεσημβρία..., 76 οικόπεδα συνολικής έκτασης 25 στρεμμάτων στις περιοχές Καρδίας, Ν. Επιβατών, Ν. Ραιδεστού, Πανοράματος και Ωραιοκάστρου, 46 οικόπεδα στους Δήμους Μίκρας σε Καρδία, Σχολάρι, Τρίλοφο) Πανοράματος, Θερμαικού (στην Αγ. Τριάδα και στους Ν. Επιβάτες) Θέρμης και στη Ν. Μεσημβρία και 2 ακόμη ακίνητα έκτασης 629 στρ. δίπλα στο αεροδρόμιο < Μακεδονία> στο Ν. Καβάλας (στις παραλίες Ακροποτάμου, Οφρυνίου, Ν. Περάμου και Ν. Ηρακλείτσας 1240 στρ. Παραλιακής και καλλιεργήσιμης γης, τα οποία αποτιμήθηκαν στο 60% της αξίας της λίμνης), στο Ν. Χαλκιδικής (στους Δήμους Καλλικράτειας, Τρίγλιας, Ιερισσού Ακάνθου και στα γύρω,... ειδικά περίπου 9.000 βρίσκονται στις περιοχές Ουρανούπολης, Αμμουλιανής, Ιερισσού), στο Ν. Τρικάλων,... άγνωστο και σε ποιες άλλες περιοχές της χώρας. Να σημειωθεί ότι η πρώτη αυτή φάση πέρασε σχεδόν απαρατήρητη και δεν προβλήθηκε από τα μέσα ούτε τα τοπικά. Αντιθέτως οι μετέπειτα εξελίξεις προβλήθηκαν συστηματικά από ορισμένες εφημερίδες όπως η < Ελευθοροτυπία> το < Έθνος> και ο <Αγγελιοφόρος>. Ορισμένες από τις εξελίξεις και τις συμφωνίες που ήρθαν στο φως εκ των υστέρων είναι:
21 Δεκεμβρίου 2005:
Προτείνονται από την ΚΕΔ στη Μονή για ανταλλαγή 94 οικόπεδα στους Δήμους Μίκρας, Θερμαικού, Θέρμης, Πανοράματος και Ωραιοκάστρου και έγιναν αποδεκτά στην πλειοψηφία τους από τη Μονή. Τα οικόπεδα αυτά μεταβιβάστηκαν από το Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης στην ΚΕΔ και από την ΚΕΔ στη Μονή. Όσα από τα οικόπεδα αυτά έγιναν αποδεκτά ως το Νοέμβριο του 2006 πουλήθηκαν με βάση τις αντικειμενικές αξίες της Εφορίας και όχι τις πραγματικές της αγοράς (δημοπρασίες στις 5 Ιουλίου, στις 26 Ιουλίου και 17 Νοεμβρίου 2006) με τις ειδικές διαδικασίες που προβλέπονται για το Αγ. Όρος. Συγκεκριμένα πέρασαν στην εταιρεία <Ανθεμίας Αναπτυξιακή Α.Ε.>, η οποία συστάθηκε μόλις 3 μήνες πριν από την επίμαχη αγοροπωλησία και στην οποία μετέχει και ο δικηγόρος της Μονής. Όλα τα συμβόλαια μεταξύ του Δημοσίου και της Μονής υπογράφονται από τη συμβολαιογράφο Ακατερίνη. Διον. Πελέκη-Βουλγαράκη σύζυγο του Γ. Βουλγαράκη, Υπουργού της ΝΔ, ενώ ως δικηγόρος εκπρόσωπος της Μονής στα συμβόλαια αναφέρεται ο αδελφός της Δ. Πελέκη. Η κ. Πελέκη με ανακοίνωσή της βεβαιώνει ότι από τις αγοροπωλησίες ανταλλαγών του Δημοσίου η συμβολαιογράφος δεν παίρνει χρήματα. Ο αδελφός της όμως: από τα συμβόλαια που υπογράφτηκαν μεταξύ της Μονής και του Δημοσίου στα πλαίσια αυτής της πρώτης φάσης της ανταλλαγής θα σταθούμε σε 3 χαρακτηριστικές περιπτώσεις: 4 συμβόλαια (Μάιος 2007) αφορούν στα 1240 στρ. κυριότητας της κτηματικής εταιρίας του Δημοσίου (στο εξής ΚΕΔ) στην παραλιακή ζώνη της Καβάλας (Κάρυανη, Νέα Πέραμο, Ν. Ηρακλείτσα, Ακροπόταμο) τα οποία μεταξύ άλλων προσφέρει στο δημόσιο στη Μονή ως ανταλλάξιμα για τη λίμνη και η συνολική τους αξία φτάνει, σύμφωνα με την εκτίμηση των ορκωτών εκτιμητών, τα 28.000.000€ (22.816€/στρ.). Κτηματομεσίτες όμως της Καβάλας εκτιμούν την αξία του στρέμματος από 100.000-300.000€. Με τιμή 150.000€ τα 1240στρ. Θα αποτιμόνταν 180.000.000€ (απώλεια 150.000.000€ για το Δημόσιο). Ένα άλλο συμβόλαιο (2823/22-05-2007) αφορά σε δάσος 8.608, 430στρεμ. Στην Ουρανούπολη ορκωτοί εκτιμητές αποτιμούν σε 1.107.044€ δάσους την αξία του και το δημόσιο το παραχωρεί στη Μονή προς αγροτική εκμετάλλευση, αφού αυτό αποχαρακτηρίστικε από το Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης με συνοπτικές διαδικασίες, γιατί τα δάση παραμένουν υπό κρατικό έλεγχο και δε μεταβιβάζονται. Μέρος της δασικής αυτής έκτασης εξάλλου είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος και δεν είναι δυνατή η μεταβίβαση της κυριότητας τους όπως γνωματεύει εκ των υστέρων ο προϊστάμενος της 10ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Η εκτίμηση της Εφορίας για το συγκεκριμένο ακίνητο ήταν 8.740.695€, αλλά αυτό δεν απασχολεί προφανώς τη Μονή εφόσον είναι βάσει νόμων απαλλαγμένη από την καταβολή φόρων. Κι από μόνη της η ανταλλαγή αυτή θα έφτανε για να μιλησουμε για σκάνδαλο, διότι μετά την κοινητοποίηση των τοπικών φορέων και την παρέμβαση του Εισαγγελέα, το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών έβγαλε ανακοίνωση με τη οποία εξηγεί ότι το Δημόσιο δεν ενημέρωσε ότι αποχαρακτήρισε ή σκόπευε να αποχαρακτηρίσει το επίδικο ακίνητο, οπότε αυτοί αποτίμησαν την αξία του ως δάσος. Δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο παρέλειψε να ζητήσει νέα εκτίμηση του ακινήτου μετά τον αποχαρακτηρισμό του, με αποτέλεσμα να απολέσει τουλάχιστον 10.000.000€, εφόσον σύμφωνα με το ΣΟΕ, η εκτίμηση της ίδιας έκτασης αποχαρακτηρισμένη θα ήταν 10-20 φορές πάνω από το 1,1 εκατ. € που επικαλείται το συμβόλαιο!
Τέλος το υπ'αριθμ. 2824/22-05-2007 συμβόλαιο αφορά σε ένα ακίνητο έκτασης 45.090 στρεμμάτων στην Αμμουλιανή (τιμή αποτίμησης 694.00€, αντικειμενική τιμή 794.934€, πραγματική γύρω στο 300% της αντικειμενικής).
Από αυτά τα δεδομένα προκύπτει ότι ουσιαστικά το Δημόσιο αγοράζει τη λίμνη και την παραλίμνια περιοχή όχι στα 60 εκατ., όπως συνομολόγησαν η Μονή και το Δημόσιο, αλλά σε πραγματικές αγοραίες τιμές γύρω στα 300 εκατ. €.
2 Μαρτίου 2007
Σε έκτακτη σύσκεψη Δήμαρχοι πέντε Δήμων της Θεσσαλονίκης (Πανοράματος, Μίκρας, Θέρμης, Θερμαικού, Ωραιοκάστρου) διαμαρτύρονται γιατί χωρίς να ενημερωθουν οι τοπικοί άρχοντες, παραχωρήθηκαν στη Μονή ακίνητα που το Δημόσιο θα έπρεπε να παραχωρήσει στους Δήμους και αναθέτουν στις Νομικές τους Υπηρεσίες να διερευνήσουν το ζήτημα. Στις 7 του μηνός ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης δηλώνει ότι θα σταθεί δίπλα στους Δημάρχους και δηλώνει ότι πλέον <δε θα δώσουμε ούτε σπιθαμή γης>.
Τέλη Μαϊου 2007
Επιχειρείται να τακτοποιηθούν τα εναπομείναντα από την πρώτη φάση οικόπεδα στους Δήμους Μίκρας, Θερμαικού και στη Ν. Μεσημβρία. Ανάμεσα σε αυτά είναι και τα δύο οικόπεδα (συνολικής έκτασης 629 στρεμμάτων) μέρος των οποίων το Υπ. Υγείας είχε προτείνει στο Δήμο Μίκρας ως αντάλλαγμα για την παραχώρηση εκ μέρους του Δήμου των 127 δικών τους στρεμμάτων, προκειμένου να αναγερθούν στο χώρο εκείνο δύο νοσοκομεία, το παιδιατρικό και το ογκολογικό Θεσσαλονίκης. Ο Δήμος Μίκρας ελλείψει ανταλλαγμάτων αναστέλλει κάθε ενέργεια για την παραχώρηση.
Οι δικηγορικοί σύλλογοι Θεσσαλονίκης και Καβάλας ασχολούνται με την υπόθεση και εκδίδουν
ψηφίσματα στα οποία μιλούν για σκανδάλο. Οι προϊστάμενοι της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης αλλά και Χαλκιδικής ζητούν να γίνει προκαταρκτική εξέταση.
4 Ιουλίου 2007
Μετά τις αντιδράσεις και κινητοποιήσεις των τοπικών κοινωνιών για το δεύτερο κύκλο παραχωρήσεων σε Θεσσαλονίκη, Καβάλα, και Τρίκαλα ακυρώνεται η ανταλλαγή των νέων ακινήτων με μέρος της ιδιοκτησίας της Μονής και επιστρέφονται τα ανταλλασσόμενα οικόπεδα και πάλι στην κυριότητητα της ΚΕΔ. Αναζητείται σε πολύωρη σύσκεψη στη ΚΕΔ το ακίνητο του Δημοσίου στην Αθήνα που θα παραχωρηθεί στη Μονή σε αντάλλαγμα.
Ιούλιος 2007
Ο βουλευτής του Συνασπισμού Γιάννης Δραγασάκης (στις 11 του μήνος) και έντεκα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (πρωτοστάτησε ο βουλευτής Χαλκιδικής Γιάννης Δριβελέγκας) (στις 12 Ιουλίου) καταθέτουν ερώτηση στη βουλή για το θέμα. Μεταξύ άλλων οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζητούν να διερευνηθούν και τα τρία εμβάσματα ύψους 750.000€ της Μονής προς το Δημ. Πελέκη κουνιάδο του Υπ. Πολιτισμού κ. Γ. Βουλγαράκη πέραν της κανονικής αμοιβής του για παράσταση στις συμβολαιογραφικές πράξεις εκ μέρους της Μονής.
12 Ιουλίου 2007
Γίνεται συζήτηση στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης. Το θέμα ετέθη από τη Βούλα Πατουλίδου γιατί στην ερώτηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ υπάρχει και εμπλοκή του Νομάρχη Θεσσαλονίκης. Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης απαντώντας επέρριψε την ευθύνη στους Δημάρχους και στο Υπουργείο Αγρ. Ανάπτυξης. <Εμείς υπογράψαμε αίτημα της πολιτείας> είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε πως < ό,τι δόθηκε δόθηκε, απ'έδω και πέρα δε θα δωθεί ούτε μέτρο γης >.
13 Ιουλίου 2007
Αποφασίζεται η επιστροφή των ακινήτων Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής και Τρικάλων, με αντάλλαγμα ακίνητο στην Αθήνα. Παραμένουν σε ισχύ τα συμβόλαια για τα 8.600 στρέμματα στην Ουρανούπολη και 1.240 στρέμματα στην παραλιακή ζώνη της Καβάλας.
23 Ιουλίου 2007
Ο Πρόεδρος του Συνασπισμού Αλ. Αλαβάνος καταθέτει επίκαιρη ερώτηση στη βουλή και ζητάει εξηγήσεις και για την αναγνώριση της κυριότητας της Μονής επί της λίμνης Βιστωνίδας και για την εκτίμηση της αξίας των ανταλλασσόμενων ακινήτων.
26 Ιουλίου 2007
Ο υφυπουργός Οικονομικών Πέτρος Δούκας απαντά στην επίκαιρη ερώτηση του Προέδορυ του Συνασπισμού. Επικαλείται τέσσερεις ομόφωνες όπως λεει Γνωμοδοτήσεις του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων που αναγνωρίζουν την κυριότητα της Μονής, τρεις από τις οποίες προσυπέγραψαν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και νόμους του 1924 και ερμηνευτικές διατάξεις του 1941 με τους οποίους η ελληνική πολιτεία αναγνώρισε τα αυτοκρατορικά χρυσόβουλλα του Βυζαντίου. Λεει χαρακτηριστικά ότι: <δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να κερδίσουμε την υπόθεση>. Για την εκτίμηση των ανταλασσώμενων ακινήτων επικαλείται τους ορκωτούς εκτιμητές. Ο πρόεδρος του Συνασπισμού για να αμφισβητήσει την κυριότητα της Μονής επικαλείται την τοποθέτηση καθηγητή Αρχαιολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και για να δείξει ότι τα 8.600 στρέμματα στο Δήμο Ακάνθου-Σταγείρων παραχωρήθηκαν παράνομα, την τοποθέτηση του Προϊσταμένου της 10ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων ότι στην έκταση αυτή υπάρχει κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος και δεν είναι δυνατή η μεταβίβασή του χωρίς γνωμάτευση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Ο Υφ. λέει ότι δεν έχει υπόψη του να έγινε κάποιος αποχαρακτηρισμός (δάσους ή αρχαιολογικού χώρου) και δηλώνει πρόθυμος να εξετάσει νέα στοιχεία.
Την ίδια μέρα (26-07-2007) ενεργοποιείται επίσημα η β' φάση ανταλλαγών, γιατί με αυτήν την ημερομηνία εκδίδεται η υπ'αριθμ. 16651 κοινή υπουργική απόφαση των υπουργών Αγ. Ανάπτυξης και Τροφίμων και Οικονομίας και Οικονομικών που αναθέτει στην ΚΕΔ τη διαδικασία ανταλλαγής της λίμνης < με διαθέσιμα κάθε μορφής εδαφοκάλυψης και χρήσεων γης ακίνητα του Δημοσίου αρμοδιότητας του Υπουργείου Αγρ. Αναπτυξης και Τροφίμων εκτός των Νομών Ξάνθης και Ροδόπης>. Όπως προκύπτει από την απόφαση αυτή το Δημόσιο δικαιολογεί την ανταλλαγή για τη διασφάλιση <κυρίως του Δημοσίου Συμφέροντος καθώς και του συναφούς με αυτό συμφέροντος των αλιαίων και των λοιπών παραγωγικών τάξεων της περιοχής, λαμβανομένης υπόψιν και τις δυνατότητας της περιοχής για ανάπτυξη οικολογικού και παραδοσιακού τουρισμού με βάση τη λίμνη >. Επίσης το υπουργείο Αγ. Ανάπτυξης και Τροφίμων δεσμεύεται ότι <θα εξασφαλίσει την ορθή διαχείριση του συστήματος Βιστωνίδας-Νταλιάνη με σκοπό τη σημαντική αύξηση της παραγωγικότητας και την εκμετάλλευση του συγκριτικού πλεονεκτήματος για την ανάπτυξη και παραγωγή βιολογικής αλιείας, διατηρώντας την υπάρχουσα εκεί, ως δηλωτική του Δημοσίου συμφέροντος κατάσταση εκμεταλλεύσεως αναπτύξεως και εμπλουτισμού της λίμνης>.
Κάποιες παραδοχές:
Δεν θα αμφισβητήσουμε το δικαίωμα των Μονών και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως και γενικά όλων των Εκκλησιών όλων των δογμάτων, να έχουν στην κυριότητά τους περιουσία. Δεν θα υπεισέλθουμε εξάλλου στο τεράστιο νομικό και ιστορικό ζήτημα της κυριότητας επί της λίμνης Βιστωνίδας και θα αποδεχθούμε χάριν της συζητήσεως τις γνωμοδοτήσεις των ειδικών. Με δεδομένο το ιδιοκτησιακό καθεστώς της λίμνης, κατανοούμε ότι το Ηγουμενοσυμβούλιο της Μονής Βατοπεδίου είχε καθήκον να υπερασπιστεί τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της Μονής. Τέλος, θα αναγνωρίσουμε, θα γνωστοποιήσουμε σε όσους δεν το γνωρίζουν και θα υπενθυμίσουμε σε όσους το γνωρίζουν ότι η Μονή υπήρξε μεγάλος ευεργέτης της χώρας και ιδιαίτερα των προσφύγων, προπάντων μάλιστα των προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στη Χαλκιδική. Σε εκδόσεις της Μονής, μεταξύ πολλών άλλων μεγάλων ευεργεσιών της Μονής, ο ενδιαφερόμενος θα βρει ότι το 1924 παραχώρησε στην ελληνική πολιτεία για την αποκατάσταση των προσφύγων της Ουρανούπολης, την Αμουλιανή, τα Ν. Ρόδα, τη Ν. Τρίγλια, τα Ν. Μουδανιά, τον Αγ. Μάμαντα, το χωριό Βατοπέδι μεγάλες εκτάσεις στην Ορμύλια και τρία μετόχια στη Νήσο Θάσο. Είναι λοιπόν τουλάχιστον αγνωμοσύνη να γκρινιάζουμε για κάποια οικόπεδα π.χ. στην περιοχή της Τρίγλιας, όταν τεράστιες εκτάσεις παραχωρήθηκαν από τη Μονή για να εγκατασταθούν πολλοί από τους σημερινούς Τριγλιανούς.
Η κριτική μας θα στραφεί σχεδόν αποκλειστικά στην ελληνική πολιτεία, η οποία προέβη σε μία πράξη η οποία φαίνεται πως ζημιώνει το συμφέρον του κράτους συνολικά αλλά και των τοπικών ειδικότερα.
Και το ζημιώνει γιατί:
Α. Η ανταλλαγή θα μπορούσε να μη γίνει καθόλου. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της ακατοίκητης νησίδας Κυρά- Παναγιάς στις Σποράδες, που ανήκει στην ιδιοκτησία της Μονής Μεγίστης Λαύρας. Η νησίδα είναι χαρακτηρισμένη ως περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και το ιδιοκτησιακό καθεστώς μένει μόνο στα χαρτιά. Την Κυρά-Παναγιά την χαίρονται οι επισκέπτες τις. Θα μπορούσε αναλόγως να παραμείνει στην ιδιοκτησία της Μονής η λίμνη και οι παραλίμνιες εκτάσεις, με ελάχιστες αρνητικές επιπτώσεις για τους κατοίκους αναλογικά προς όσα θα αποτελέσει τώρα το κοινωνικό σύνολο μέσω της ανταλλαγής τόσης μεγάλης και αξιοποιήσιμης περιουσίας του Δημοσίου. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι ήταν αίτημα των κατοίκων της παραλίμνιας περιοχής πόσοι είναι οι κάτοικοι αυτοί και ποιο το ύψος των παραγωγικών δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται στην περιοχής τους; Θα ήταν προτιμότερο να αναλάβει το Δημόσιο να ανακουφίσει οικονομικά τους ζημιούμενους κατοίκους και να ενισχύσει με άλλους τρόπους την παραγωγική τους δραστηριότητα. Και (γιατί όχι;) θα ήταν πολύ προτιμότερο να αφήσει τη Μονή να αξιοποιήσει η ίδια όση από την ιδιοκτησία της στην περιοχή θα μπορούσε στα πλαίσια του υφιστάμενου καθεστώτος του προστατευόμενου οικοσυστήματος της λίμνης βάσει της συνθήκης RAMSAR και του σεβασμού των αρχαιολογικών χώρων που βρίσκονται μέσα στα όρια της ιδιοκτησίας της. Πιθανότατα, θα προχωρούσε η Μονή και στην υλοποίηση του οράματός της για ένα <Βυζαντινό χωριό>, κάτι που θα ωφελούσε πιθανότατα και πολλαπλά και τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής.
Ποια είναι, αλήθεια, τα σχέδια του κράτους για την αξιοποίηση της περιουσίας που τώρα αποκτά στη λίμνη Βιστωνίδα και χάριν των οποίων, υποτίθεται, εκτίμησε ότι είναι συμφέρουσα για το Δημόσιο η ανταλλαγή στην οποία προέβη; Δε θα έπρεπε να είχε ήδη κάποια διαμορφωμένα σχέδια και να τα έχει κοινοποιήσει τους τοπικούς φορείς και την ελληνική κοινωνία, ώστε να διακαιολογήσει και την απόφαση αυτής;
Β. Η ανταλλαγή γίνεται σε τιμές που δεν αντιστοιχούν στην αγοραστική αξία των ακινήτων, όπως όλοι αντιλαμβάνονται. Επομένως, το Δημόσιο θα βγει διπλα ζημιωμένο: και γιατί προβαίνει σε μία αχρείαστη και ασύμφορη ανταλλαγή και γιατί ανταλλάσει ακίνητα άνισης αξίας. Ποιος θα απολογηθεί για τη ζημία αυτή; Αναλογίζονται οι ευθύνοντες τις πολιτικές τους ευθύνες;
Γ. Η ανταλλαγή θα μπορούσε να γίνει σε χρήμα και όχι σε ακίνητα. Θα μπορούσε να αποζημιώσει δηλαδή το δημόσιο τη Μονή σε τιμές αυτών που τώρα αποτιμώνται τα ακίνητα που ανταλλάσει με τη λίμνη, δηλαδή πολύ χαμηλότερες της πραγματικής αξίας των ακινήτων που τώρα θα στερηθεί το δημόσιο. Αυτό, φυσικά, θα προϋπόθεται και τη συναίνεση της Μονής. Ας εξηγήσει λοιπόν στην κοινή γνώμη το υπουργείο Οικονομικών γιατί δεν πρόκρινε και δεν προχώρησε σε αποζημιώσεις αλλά σε ανταλλαγή.
Δ. Η ανταλλαγή θα μπορούσε να γίνει σε χρήμα που θα κατέβαλαν οι θιγόμενοι Δήμοι, ώστε να κρατήσουν αυτοί τα παραχωρούμενα κτήματα και οικόπεδα, για να τα χρησιμοποιήσουν για τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Αυτό προτάθηκε ήδη από το Δήμο Ακάνθου-Σταγείρων και δεν έγινε αποδεκτό.
Τελικά γιατί η πολιτεία συναίνεσε σε αυτήν την ανταλλαγή; Νομίζουμε ότι το κόστος της ανταλλαγής και το οικονομικό και το κοινωνικο και το περιβαλλοντικό είναι πολύ υψηλότερο. Ίσως ακόμη και το πολιτικό κόστος να αποδειχθεί δυσβάσταχτο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: